Niedawno zakończyłam odmawianie nowenny. Z dnia na dzień pojawiły się w moim życiu dziwne, dręczące myśli które wprowadziły w nim wielki niepokój i strach. Byłam przerażona tym co pojawia się w mojej głowie, próbowałam to wyprzeć ale myśli ciągle wracały. Wpadłam w panikę, zaczęłam mocno zastanawiać się nad konsultacją u psychologa bądź psychiatry aby zrozumieć skąd taki stan się u mnie pojawił. Zaczęłam też w internecie szukać modlitw, które mogły by mi pomóc, ulżyć i były przeróżne do św. Rity, św. Józefa itd i gdzieś pojawiła się wzmianka o nowennie pompejańskiej. Ponieważ byłam naprawdę bardzo zdesperowana ani chwili nie zastanawiałam się czy zacząć odmawiać czy nie? Zapoznałam się z ogólnymi zasadami odmawiania nowenny ale również z jej historią i już bodajże w następnym dniu zaczęłam odmawianie. Na początku szło powoli ponieważ dopiero uczyłam się jej odmawiania ale z czasem coraz lepiej i lepiej aczkolwiek bardzo często myślami byłam zupełnie gdzie indziej, zaczynałam odmawiać tajemnice i w pewnym momencie łapałam się na tym że jestem skupiona na zupełnie czymś innym niż na modlitwie ale jednocześnie zaczęłam odczuwać wielki spokój, momentami zamykając oczy podczas modlitwy „wydawało mi się” że obok mnie stoi Maryja i czuwa nade mną. Pojawiały się również podczas modlitwy łzy, łzy wzruszenia. W chwili obecnej jest bardzo dobrze, myśli się nie pojawiają a nawet mam wrażenie że jeżeli coś zaczyna pojawiać się w mojej głowie to jest automatycznie blokowane przez Kogoś kto czuwa nade mną. I Wierzę całą sobą że Maryja i Jezus są przy mnie, troszczą się o mnie i moją rodzinę i nie pozwolą na to aby stało się coś złego:) wiem że Pan Bóg ma ułożony dla mnie i moich najbliższych najlepszy życiowy plan nawet jeśli są w nim zakręty, wspinaczka, które jednak jeszcze bardziej nas umacniają i zbliżają do Niego. Módlcie się bo modlitwa to największe bogactwo
