Witam was wszystkich! Długo czekałam, aby dać świadectwo, jak w moim życiu zmieniło się po zmówionej pompejance. Wszystko zaczęło się, gdy czekałam na diagnozę po biopsji guza w piersi. Niestety, gdy pojechałam na biopsję, lekarz wypisał mi dużo więcej podejrzeń- przerzut druga pierś, węzły chłonne i zasugerował dalsze badania. Gdy wróciłam do lekarza, usłyszałam diagnozę rak złośliwy sutka, byłam w takim szoku, że nic do mnie nie docierało. Dobrze, że był ze mną mąż, bo nie wiem jak bym wróciła do domu.
Pompejanke już odmawiałam około 2 tygodni, strasznie się bałam, wraz ze mną mówiła mama i mój mąż w mojej intencji uzdrowienia. Szybko dostałam się na kolejne badania, w ciągu tygodnia prawie zrobiłam wszystkie. Choć coś szeptało mi do ucha, po co się modlę i tak masz raka, nie poddałam się sugestiom, zaczęłam jeszcze częstszego kontaktu z Bogiem. Po badaniach czas na wizytę u lekarza i ku mojemu zdziwieniu, lekarz czytał: pod pachą nic nie wykryto, w drugiej piersi jest coś, lecz nie nowotwór złośliwy.
No i zaczęłam leczenie. Guzy były duże. Mój lekarz zapytał „to co, chemia?”, a ja zapytałam „musi być chemia panie doktorze?” Zmarszczył brew i popatrzył w histopat wynik „no nie musi, spróbujmy tabletkami hormonalnymi”. Wyszłam i dziękowałam Najświętszej Panience za wstawiennictwo. Później było tylko lepiej- guzy malały, przed operacją jeden obumarł i jak powiedział mi radiolog, już nie było komórek złośliwych i miał rację, bo po operacji to samo wykazał wynik histopat.
Obrazki z Nowenną Pompejańską za darmo!
Medalik pompejański
Zdrapka „Nowenna pompejańska” – pomoc w modlitwie
Teraz jest już tylko lepiej, zatem proszę, módlcie się, bo moja modlitwa została wysłuchana. Dziękuje Ci, Matko Boża, czułam twoją opiekę!
