O nowennie pompejańskiej dowiedziałam się od mamy .Postanowiłam ją odmówić, ponieważ w moim gronie znajdowały się osoby, które „podcinały mi skrzydła”, wykorzystywały i nie liczyły się z moim zdaniem. Chociaż miałam wielu „przyjaciół” tak naprawdę byłam samotna. Teraz piszę to świadectwo po dwóch latach od odmówienia nowenny, która mi bardzo pomogła. Po wielu latach nieudanych przyjaźni znalazłam swoją prawdziwą, a także znajomych, którzy mnie szanują i akceptują. Mam nadzieję, że moje świadectwo choć trochę skłoni osobę, która się wacha czy odmówić tą cudowną nowennę do zrobienia tego. Mimo, że jest ona długa i jest wiele pokus na drodze odmawiania jej TO WARTO.
