Monika: Otwarcie oczu i serca

Mam 28 lat. 7 stycznia 2020 roku skończyłam swoją pierwszą w życiu Nowennę Pompejańską. Prosiłam Matkę Bożą o łaskę uzdrowienia mnie z choroby ,która mnie męczy już blisko 10 lat. Nie otrzymałam jeszcze tej łaski ale mam nadzieję,że będzie mi ona dana a jeżeli nie to i tak wierzę ,że wyjdzie mi to na dobre. Ufam Bogu i wiem,że zna mnie najlepiej na całym świecie i wie co będzie dla mnie najlepsze. Otrzymałam wiele innych łask,których jestem świadoma i te które jeszcze mój słaby ludzki umysł nie poznał. Pochodzę z katolickiej rodziny, zawsze było pilnowane u nas uczestnictwo w niedzielnej Mszy Świętej ,świętowanie wszystkich katolickich świąt. Szczerze mówiąc raczej traktowałam Msze Świętą i inne Święta jako obowiązek do odbębnienia,tradycje a nie okazje do spotkania się z żywym Bogiem. Byłam letnią katoliczką,przystępującą tylko do Spowiedzi Świętej na Święta Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy. Zmieniło się bardzo wiele w moim życiu duchowym poprzez Nowennę Pompejańską. Zaczęłam prawdziwie przeżywać Msze Świętą , przypominać sobie swoje dawne grzechy, często przystępować do sakramentu pokuty. Od momentu zakończenia Nowenny Pompejańskiej modlę się codziennie na różańcu. Staram się walczyć ze swoimi słabościami. Cały czas toczę walkę, nie jest łatwo, potykam się ale z łaską Bożą wszystko jest możliwe” Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia”.Dziękuję Ci Matko za Twoją opiekę i uproszone łaski u Boga. Zachęcam wszystkich do modlenia się na Różańcu Świętym, zmienia on całe życie i całą dotychczasową perspektywę. Chwała Panu! Jezu Ufam Tobie, Ty się mną zajmij! Amen

Zobacz podobne wpisy:

Monika: Kiedy chcemy zmienić swoje życie rozpoczyna się walka Anonim: Siła i moc Anna: Wciąż nie mogę uwierzyć Dorota: Módlcie się wytrwale