Nowenne pompejańska juz kiedyś odmawiałam i również przyniosła ukojenie. Teraz byłam w 13 tygodniu ciaży (po przerwie 12 lat od poprzedniej),moje wywalczone i wymarzone kolejne dziecko. Poszłam na pierwsze badania prenatalne.
Lekarz stwierdził wysokie ryzyko zespołu downa u maluszka a u mnie ryzyko łożyska wrastającego w bliznę po poprzednich 2 cesarkach. Wiązało się to z wcześniejszym rozwiązaniem ciąży w szpitalu bardziej specjalistycznym niż w mojej okolicy, Lekarz powiedział że jest ryzyko krwotoku, wycięcia macicy i mojej śmierci.Byłam zrozpaczona, przechodziły mi przez głowę bardzo zle mysli których się teraz wstydzę i się zastanawiam czy to był grzech ze ze strachu myślałam o aborcji.Po tej wizycie przepłakałam w domu 3 dni, nie potrafiłam się cieszyć z tej ciąży, trudno było mi okłamywać starsze dzieci ze jest wszystko ok.Z możliwością choroby u malej jakoś się pogodziłam chociaż balam się że inni ja odrzucą, najgorsza była świadomość że mogę osierocić 3 dzieci, nigdy nie przytulić maleństwa, a starsza córka ucierpiała by na tym najbardziej ponieważ jest bardzo ze mną związana.Postanowiłam znowu się zawierzyć Bogu i Maryi. Zaczęłam nowennę pompejska chociaż było cieżko, ale wiedziałam ze tylko modlitwa przyniesie ukojenie i pomoc. Nie zgodziłam się na amniopunkcje ponieważ nic by to badanie nie wniosło w nasze życie, maleństwo i tak miało się urodzić. Prosiłam Maryję i Boga ze łzami i nieraz płaczem żeby się wszystko dobrze skończyło, żebym mogła wychować swoje dzieci i żeby były zdrowe . Pierwszego lutego bieżącego roku przez cesarskie cięcie w okolicznym szpitalu przyszła na świat nasza ukochana córeczka i siostra, cała i zdrowa bez żadnych wad genetycznych.Ja przeżyłam i doszłam do zdrowia nie ponosząc żadnych uszczerbków na swoim zdrowiu.Do końca życia bede dziękować Panu Bogu za wysłuchanie mnie i Maryi za jej wstawiennictwo. 3 maja jedziemy w piątkę razem z maleństwem do Częstochowy pomodlić się i podziękować za dar życia i zdrowia.
