Zgodnie z obietnicą chciałabym podzielić się swoim świadectwem. O Nowennie Pompejańskiej dowiedziałam się od koleżanki, która była w trakcie jej odmawiania. Stwierdziłam, że ciężko byłoby mi odmówić 3 części w ciągu dnia. Końcem roku naszły mnie dziwne lęki. Często się w nocy budziłam, w ciągu dnia chciało mi się płakać. Lęki były związane z moją przeszłością, która myślami wróciła do mnie.
Wtedy przypomniałam sobie o tej Nowennie. Przeczytałam sporo świadectw, większość opisywanych intencji została wysłuchana. Stwierdziłam, że i ja spróbuję. 2 stycznia zaczęłam swoją pierwszą NP, na początku było ciężko. Modląc się myślami „odlatywałam” zupełnie gdzie indziej. Wiedziałam, że to ataki złego. Wiele osób też tak miało. Nie poddałam się, ukończyłam ją szczęśliwa, ponieważ udało mi się wytrwać do końca.
Czasami musiałam wstać wcześniej, żeby chociaż zmówić jedną część, następnie w pracy odmawiałam kolejne. Starałam się nie czekać do końca dnia, żeby wieczorem mi nie brakło czasu na różaniec. Modliłam się o spokój duszy i zapomnienie przeszłości. Już w trakcie odmawiania NP zaczęłam czuć się lepiej. Byłam bardziej spokojna.
Zdrapka „Nowenna pompejańska” – pomoc w modlitwie
Obrazki z Nowenną Pompejańską za darmo!
Medalik pompejański
Po zakończeniu czuję, że Matka Boża wysłuchała moich próśb a nawet więcej… dodała od Siebie wiele łask. Dzięki niej zaczęłam swoją drogę nawracania. Może nie do końca wysłuchała mojej prośby o zapomnieniu pewnych wydarzeń z przeszłości, ale sprawiła, że pogodziłam się z nimi. Być może stały się przyczyną mojego nawracania.
Bardzo polubiłam modlitwę różańcową (wcześniej sporadycznie odmawiałam różaniec, zazwyczaj w kościele). Obecnie nie wyobrażam sobie bez niej dnia. Pisząc to świadectwo kończę już drugą NP i mam intencje na kolejne . Wierzę, że Matka Boża ześle jeszcze wiele łask i to nie koniecznie tylko te o które prosimy.
