Obiecałam Matce Bożej, że jak dostanę wynik badania….napiszę. Więc piszę!!!Kończę właśnie XV Nowennę Pompejańską. Dotarła do mnie ( przez tzw przypadek) w jednym z najtrudniejszych momentów mojego życia – ponad dwa lata temu. Dzięki Niej przetrwałam czas, który wydawał się nie do przejścia. Z różańcem w ręku czułam ulgę , spokój, zbierałam siły i odczuwałam Opiekę i Prowadzenie. Ilość dziwnych zbiegów okoliczności , które z biegiem czasu okazywały się Drogą zesłaną przez Nią …. Nie dałabym rady sama tego tak poprowadzić – ufając szłam słuchając serca, intuicji, kochających mnie Bliskich, czyli Matki, która to wszystko ORGANIZOWAŁA. A jednocześnie było to takie proste i zwyczajne……..Nie rozstaję się z różańcem. Nie ma sensu nawet utrudniać sobie życia pozbawiając się Takiej Miłości, Opieki, Drogi. Życie nie staje się różowe, ale INNE. Pełniejsze, sensowniejsze, nie pozbawione trudnych sytuacji- ale nawet one z Bogiem są do przejścia…. Nie wyobrażam sobie tej wędrówki bez Niego. Pewnie kiedyś, jak już będę po drugiej stronie wytłumaczy mi, dlaczego czasami jest tak trudno i wyświetli głębszy sens. na razie po ludzku tu żyję. i cieszę się, że ŻYJĘ. i wierzę, że czas na ostateczne spotkanie jest w dalekiej przyszłości…. Modlę się od ponad dwóch lat prawie bez przerwy. Po pierwszej Nowennie od razu zaczęłam następną i tak to trwa…. Już mi Jej brakuje, chociaż czasami kończę odmawianie późną nocą…. Intencje? Nie trzeba ich szukać. na początku modliłam się w swoich, potem w intencjach Bliskich, spraw, które wyświetlały się w danym czasie i musiały być omodlone- czyli przekazane w ręce Matki, która już najlepiej wie, jak je poprowadzić. Intencja obecnej Nowenny przyszła we śnie. Poprosiłam o znak. I dostałam, tak wyraźny i przejmujący obraz, że nie był żadnych wątpliwości. Zastanawiałam się tylko, dlaczego sama nie pomyślałam o tym… No tak przecież Matka widzi wszystko, dba o swoje Dzieci , odgarnia mrok i przytula. Tak to czuję.. Bądźcie spokojni!
