na początku tego roku zmówiliśmy nowennę wraz z mężem z prośbą o potomstwo. byłam rozczarowana brakiem „natychmiastowego efektu”, minęło więc pol roku zanim zaczelo do mnie docierać jak wiele dobra dzieje się wokół mnie. postanowiłam oddać Maryi i Bogu cierpienie, chorobę która mi uniemożliwia zajście w ciążę. Bo w modlitwie, tej nowennie i w ogóle w życiu katolika nie chodzi o to żeby było jak ja chce, le żeby podążać wytyczona ścieżka przez Boga. dopiero wtedy widzimy wszystkie te cuda, na które wcześniej nie zwracaliśmy uwagi.
wiele dobra wydarzyło się w moim życiu, praca, relacje z mężem a nawet wyniki – wszystko się poprawia. nie tracę więc nadzieji i głęboko wierzę że plan boski jest dużo lepszy od mojego 🙂
