Joanna: Nowenna pompejańska w intencji, by spotkać dobrego męża

Rok temu miałam 38 lat, wtedy odmówiłam moją pierwszą nowenne pompejańską. Na początek moja historia, która też jest jakąś formą świadectwa. Wiele moich wyborów sprawiło, że znalazłam się w punkcie życia gdzie praktycznie nic w tym życiu konstruktywnego nie zrobiłam, nic trwałego. Jak wiekszość kobiet i mężczyzn miałam powołanie do małżeństwa. W związku z tym wszystko co w życiu robiłam tj. studia były drugoplanowe, bo najważniejsze było spotkać mężczyznę, z którym założe rodzinę. Spotkałam mężczyznę, w którym się mocno zakochałam, nawet byłam zaręczona… ale związek się rozpadł. W związku, że to była moja pierwsza miłość to skutki rozpadu tego związku odczuwałam tak mocno, że zaniedbałam naukę na studiach na ostatnim roku do licencjata i niestety zmarnowałam swoja szansę na ukończenie studiów, na dobry zawód. Dodam, że dostałam się na wymarzone studia na wymarzonej uczelni UJ. Koleżanki, które chciały dobrze – zachęciły mnie bym zapisała się na portal randkowy, po jakimś czasie poznałam mężczynę, z którym byłam 4 lata. Był osobą rozwiedzioną i miał córkę. Zamieszkałam z nimi. ” Miłość” tego mężczyzny opierała się na tym, że póki finansowo wiodło mi się dobrze i mogłam żyć na jego poziomie to wszystko było dobrze, a kiedy zaczęło wieźć mi się gorzej to niestety musiałam się wyprowadzić. W swojej naiwności, uzależniona od związku tkwiłam w nim nadal ale już żylismy osobno, każdy w swoim domu- ja wróciłam do rodzinnego domu. Pół roku później umiera mój tata, pragnął umrzeć w domu, więc miałam możliwość wraz z najbliższymi być przy nim do ostatniego oddechu. Od tego momentu zaczeła się rewolucja w moim postrzeganiu świata, wszystko przewartościowałam. Żadna śmierć nie idzie na marne … śmierć mojego taty była łaską dla mnie, bo wprowadziła mnie na drogę, którą Pan Bóg dla mnie przygotował- wtedy miałam 37 lat. Wtedy również zakończyłam związek z w/w mężczyzną, ponieważ był to: po pierwsze grzeszny związek- z osobą rozwiedzioną, żyliśmy na kocią łapę jak to się mówi. Mając 38 lat czyli równy rok temu 🙂 cierpiałam z powodu „uciekającego” wieku, braku realizacji siębie jako żony i matki, poprostu wiecie jak to jest wiele przepłakanych wieczorów. W intencji znalezienia męża zaczęłam odmawiać nowennę pompejańską oraz 30 dniową nowenne do św. Józefa – obie w jednym czasie. I teraz zaczynają się sypać z Nieba łaski – powołanie do rozpoczęcia studiów teologicznych, które kiełkowało we mnie od jakiś 3 lat Pan Bóg za pomocą mojej siostry, która nalegała bym w końcu je rozpoczeła wprowadził w czyn 🙂 To nie wszystko – uwielbiałam malować- nagle ni stąd ni z owąd pojawiła się szansa zrobienia kursu z pisania Ikon, zrobiłam. Chorowałam przez 3 lata na dokuczliwą dolegliwość spraw kobiecych wywołaną stresem, po zakończeniu tego maratonu obu nowenn, przypadłość znikła. Mija rok po odmówieniu nowenny pompejańskiej… jestem już praktycznie na finiszu pierwszego roku studiów teologicznych. Piszę podobno piękne Ikony ( tak mówią ludzie, którzy je widzieli) i jadę na kolejny kurs by podnieść kwalifikacje. Dolegliwość zdrowotna, która przysparzała mi wiele cierpień nie powróciła. I teraz uwaga- dziś już mam 39 lat, nie spotkałam męża, ale pracując z łaską Bożą nie mam już smutnych dni z tego powodu, jestem radosna i czuje że w końcu spełniam się w życiu. Za sprawą uczucia w sercu usunęłam profil na portalu społecznościowym randkowym, bo wiem że jak Pan dla mnie kogoś przygotował to on sie gdzieś pojawi i nie muszę go szukać na śliskich drogach tego świata. I chcę Ci powiedzieć – po tej nowennie pompejańskiej … zdałam się całkowicie na Pana Boga, moje życie w ciagu roku było i jest pełne absurdów, rzeczy po ludzku nie do ogarnięcia rozumem. Ten rok, który minął od odmówienia nowenny pompejańskiej był ogromnym błogosławieństwem, gigantycznym prezentem od Pana Boga. Jestem szczęśliwa i też Tobie tego życzę ! Z Panem Bogiem.

Zobacz podobne wpisy:

Daria: Nie ma lepszej Mamy Michalina: Rozpoznanie powołania Wiesława: Dziękuję, Maryjo Anonim: Pomoc Maryi, św. Józefa i św. Rity