Marzena: Dwie kreski na teście

Dziś rozpoczyna się 23 tydzień ciąży – wybłaganej w Nowennie Pompejańskiej. Zaczęło się od prób. Jeden miesiąc, drugi, trzeci… nic. Zdawałam sobie sprawę, że wielu ludzi dłużej stara się o dziecko niż my, ale byłam załamana. Pewnego wieczoru przed samym zaśnięciem – a może to już był sen – modliłam się o poczęcie, aż sama nie wiem skąd obiecałam, że odmówię tą nowennę. Kiedy nastał poranek czułam się zdruzgotana. Jak mogłam obiecać coś Bogu i Maryi za poczęcie dziecka. Coś mi tam świtało jak ta Nowenna wygląda. Ale podjęłam to ryzyko, odmówiłam pierwszą nowennę w intencji brata i bratowej – o nawrócenie – świadectwo już się tutaj ukazało. Druga nowenna była w intencji poczęcia dziecka. W trakcie nowenny coś mnie olśniło i zapisałam się do ginekologa. Wcześniej uciekałam od wizyty, że ee tam, na pewno nic mi nie jest, to po prostu musi potrwać. Zaraz przy badaniu USG lekarz powiedział mi, że nie mam owulacji. Komórki jajowe dojrzewają w jajniku, ale nie zostają „wypuszczone”. Zlecił badania hormonalne krwii. Nerwy, na pewno jestem chora, nigdy się nie uda… ale ta nerwówka trwała chwilę, różaniec mnie uspokajał. Po 2 tygodniach na kolejnej wizycie oświadczył, że to tylko zbyt wysoki poziom prolaktyny, miesiąc lub dwa brania tabletek i powinnam zajść w ciążę. Już po miesiącu udało się. Kiedy dowiedziałam się o ciąży odmawiałam już kolejną Nowennę – w intencji moich rodziców i teściów – o potrzebne łaski. Ciąża przebiega prawidłowo, nie mam żadnych przykrych objawów typu mdłości. Czuję się świetnie! Już wiemy, że to będzie syn. Jestem szczęśliwa i dziękuję Maryi za wstawaiennictwo. To nasza najlepsza Matka, ona wie ile dla kobiety znaczy macierzyństwo!