Joanna: Nowenna z portalu plotkarskiego

O nowennie pompejańskiej dowiedziałam się z popularnego portalu plotkarskiego. Ktoś uparcie zostawiał tam wpisy dotyczące nowenny. Chcę powiedzieć tej osobie: dziękuję i nie poddawaj się.

Nigdy nie byłam osobą religijną, chodziłam do kościoła od przypadku do przypadku. Prowadziłam życie bardzo dalekie od właściwej drogi. Dziś wiem, że straciłam mnóstwo czasu, który mogłam poświęcić na bycie bliżej Pana.

Byłam (i jeszcze jestem) w trudnym okresie mojego życia. Po burzliwym małżeństwie rozstałam się z mężem, potem on trafił do więzienia. Zostałam sama z dwójką małych dzieci. Rodzina męża się ze mną nie kontaktuje. Do tego doszła ciężka choroba i nałóg wśród najbliższych, moja nerwica i depresja. Nie miałam już siły ani nie widziałam sensu życia. W takim momencie przeczytałam o nowennie pompejańskiej.

To był impuls, chwila zastanowienia i pytanie czy dam radę. Postanowiłam zacząć. Po pierwszym dniu do modlitwy w swojej intencji dołączyła moja mama. I wytrwałyśmy! Doświadczyłam cudu nawrócenia. Nawet bałam się to tak nazwać do momentu aż ktoś mądrzejszy ode mnie mi to uświadomił. Doświadczyłam prawdziwej i żywej obecności Boga, niesamowitej siły, miłości i spokoju. Stało się dla mnie prawdziwe i żywe to, co wpajali mi rodzice w dzieciństwie, co mówił ksiądz podczas każdej Mszy świętej, co dokonywało się podczas każdego udzielanego mi lub moim dzieciom sakramentu. Doświadczyłam pewności, że istnieje tylko jedna, właściwa droga, aby godnie żyć i być szczęśliwym. Bóg żyje i jest wśród nas. Wystarczy otworzyć serce, a przyjdzie i pomoże.

Matka Najświętsza uzdrowiła moją duszę. Wcześniej musiałam korzystać z pomocy psychoterapeuty. Od czasu rozpoczęcia nowenny nie byłam na żadnej wizycie, bo czuję, że już tego nie potrzebuję. Zniknęły gdzieś lęki i depresja. Chce mi się żyć, czuję siłę i mam pewność, że z pomocą Bożą przetrwam wszystko. Wszystko nabrało sensu, a jeśli pojawiają się chwile zwątpienia to wiem, że Pan jest przy mnie i mnie kocha taką jaka jestem, grzeszną i słabą i chce mi pomóc.

Pod wpływem Matki Bożej zdecydowałam się odwiedzić męża w więzieniu. Mimo zła, które mi wyrządził, porzuciłam swoją dumę i gniew. Nie było to dla mnie miłe spotkanie, ale wiem, że zrobiłam dobrze.

Mam pewność, że moja intencja już została wysłuchana, mimo, że na namacalne efekty muszę poczekać. Czekam z niezachwianą wiarą i poczuciem bezpieczeństwa, bo wiem, że nigdy już nie będę sama.