Sławomira: Ukochana córeczka

Od kilku lat wraz z mężem bezskutecznie staraliśmy się o dziecko. Wyniki badań teoretycznie były dobre, jednakże upragnionego maleństwa nie mogliśmy się doczekać. Gdy w wakacje 2013r. po raz pierwszy dowiedziałam się o Nowennie Pompejańskiej, wydała mi się ona nie do przejścia i zbyt czasochłonna. Kiedy jednak po kolejnej wizycie u lekarza (8.08.2013r.), dowiedziałam się, że nie mam szans na zajście w ciążę, za namową Mamy postanowiłam działać. I tak 10.08.2013r. wraz z Mamą i Jej Koleżanką rozpoczęłyśmy odmawiać Nowennę Pompejańską. W trakcie jej trwania dowiedziałam się o klinice leczenia bezpłodności, w której po dokładnych badaniach usłyszałam diagnozę brzmiącą jak wyrok, że w moim przypadku, jedyną formą „leczenia” jest metoda in vitro. Na to ze względów etycznych nie mogliśmy się z mężem zgodzić. Lekarz namawiał, wyzywał, kusił, ostrzegał, że każde inne działanie będzie bezskuteczne. My jednak trwaliśmy przy swoim wyborze – metodzie naturalnej i nadal się modliliśmy (do drugiej nowenny przyłączył się również mój mąż). I oto jak wielkie było zdziwienie lekarza i jak ogromna była nasza radość, gdy okazało się, że jestem w ciąży! Planowany termin rozwiązania miał nastąpić 10.08.2014r. (idealnie rok od momentu rozpoczęcia Nowenny Pompejańskiej). Dziś Klara – nasze słoneczko rozpromieniające mroki samotności ma już ponad 3 tygodnie! My jednak wciąż trwamy na modlitwie prosząc NMP o dalsze łaski dla naszej córeczki. Tym świadectwem chcę podziękować NMP za dar macierzyństwa, za wysłuchanie moich próśb i jednocześnie umocnić wszystkich wątpiących, że warto odmawiać Nowennę Pompejańską, bo to w końcu nowenna nie do odparcia. Dziękuję!