Od jakiegoś czasu odmawiam ponownie Nowennę Pompejańską. Cieszę się, ponieważ czuję, że ona zbliża mnie do Matki Bożej i Jezusa Chrystusa. Po skończonej modlitwie postanowiłem jeszcze zagłębić wiedzę, czym jest Nowenna Pompejańska. Autor artykułu, który znalazłem instruuje jak ją dobrze odmawiać. Na końcu zachęca, by pisać świadectwa o wyproszonych łaskach. Ja po odmówieniu pierwszej mam o czym pisać.
W moim życiu pragnąłem wielkiej miłości. Szukałem jej i niecierpliwiłem się, że to tak długo trwa. W końcu jak mi się wówczas wydawało spotkałem ją. Po półrocznym spotykaniu się z dziewczyną zorientowałem się, że został ze mnie wrak. Schudłem w ciągu dwóch miesięcy 11 kilo! Byłem nerwowy, przygnębiony, nie chciało mi się jeść, po prostu nie miałem łaknienia. Kobieta, którą wówczas spotkałem wykończyła mnie psychicznie i fizycznie. Odechciało mi się wszystkiego. Pozostał mi żal, smutek i rozgoryczenie. I jak to w życiu bywa „jak trwoga to do Boga”. Zacząłem się modlić, prosić Pana o pomoc. W internecie znalazłem modlitwę, która jest doskonałym narzędziem by wyprosić łaski u Pana Boga, przez wstawiennictwo Matki Bożej. Pomyślałem: „muszę spróbować”. Nowenna trwa 54 dni, przez które codziennie odmawia się cały Różaniec, to jest 3 tajemnice (jeśli ktoś chce można 4). Dziś wiem, że źle ją odmawiałem, popełniłem błędy. Mimo wszystko zostałem wysłuchany. Przed modlitwą prosiłem o Agnieszkę (tak miała na imię moja była dziewczyna). Wiele tłumaczyłem Maryi i Jezusowi dlaczego tak bardzo chcę, by wróciła. Pamiętam jak dziś, gdy mówiłem do Nich: „tak bardzo podobają mi się jej czarne włosy”. Modlitwę skończyłem, minął jakiś czas. Nic, zupełnie nic. Po prostu nie zostałem wysłuchany… O, Jak bardzo się pomyliłem!
Pewnego dnia , jadąc do pracy, do pociągu, którym jechałem wsiadła przepiękna dziewczyna. Od razu przykuła moją uwagę, a przede wszystkim jej piękne czarne włosy. Tak bardzo mi się podobała, że nie byłem wstanie przestać się uśmiechać. Jak głupi cały czas szczerzyłem zęby. W końcu się ze mną przywitała i przedstawiła: „Część, jestem Agnieszka”. Gdzieś, kiedyś przeczytałem, że jest grono teologów, którzy uważają, że Bóg jako istota przepełniona miłością jest bardzo wesoły i ma duże poczucie humoru. Dziś jestem szczęśliwym mężem Agnieszki, przy której życie nie jest przerażającym labiryntem pełnym morderczych pułapek, a górą którą pragnę razem z nią zdobyć. Nie będę się rozpisywał, by czytając to nie popadła w samozachwyt, ale jestem bardzo szczęśliwy. A Panu Bogu dziękuję, że mnie wysłuchał choć zrobił to po swojemu.

P.S

Agnieszka o mnie dba i dobrze karmi. Ważę 90 kilo. To bardzo dobra waga…