Pierwszy raz o Nowennie dowiedziałam się jako nastolatka, szybko zapomniałam o tej modlitwie.
Kolejny raz usłyszałam gdy przyjechał do naszego Kościoła ksiądz z parafia Matki Bożej Pompejanskiej i tak jak za pierwszym razem pomyślałam, że jest to Cudowna modlitwa, ale raczej nie dam rady pogodzić obowiązki domowe z wychowaniem dzieci i Nowenną. Odsunęłam myśli o Nowennie aż do grudnia 2019 roku. Byłam wtedy w ciąży z 3 dzieciatkiem gdy na badaniach prenatalnych okazało się, że to są bliźnięta zrośnięte ze sobą, mające wiele wspólnych narządów i bez wielkich szans na przeżycie od razu pomyślałam o Pompejance. Następnego dnia zaczęłam ją odmawiać.
Początki były trudne, ale im dłużej tym lepiej, łatwiej. Już po paru dniach doznałam spokoju w sercu. Przez cała ciążę odmawiałam Pompejanke. Po każdej wizycie kontrolnej gdy słyszałam, że jest beznadziejnie, że dzieciątka umrą, nie da się ich uratować, wracałam do domu i mimo wszystko cieszyłam się, że je mam pod sercem. Mieliśmy nadzieję, że jednak okaże się że maleństwa są zdrowe. Nadszedł czas rozwiązania. Mimo pandemi wspaniali lekarze, i personel ( mówimy że to były anioły wysłane przez Boga) zrobili wszystko aby mąż mógł być przy porodzie, potem pojechał z naszymi córeczkami na oddział na badania i tam też przy nim umarły. Mimo wszystko był to dla nas cudowny dzień.
Medalik pompejański
Zdrapka „Nowenna pompejańska” – pomoc w modlitwie
Obrazki z Nowenną Pompejańską za darmo!
Dzięki nim staliśmy się jeszcze lepsza rodzina, doceniamy jeszcze więcej, dziękujemy Bogu za drobne rzeczy. Po roku okazało się że stał się cud i byłam w kolejnej ciąży o czym bardzo marzyliśmy lecz okropnie bałam się. Od pierwszego dnia po wiadomości o ciąży również zaczęłam Pompejanke i tak przez 9 miesięcy. Urodził się zdrowy synek, nasz cud. Dziękujemy Bogu za tą modlitwę za nasze dwa Aniołki w niebie i za każdą drobna rzecz. Bóg zapłać!
