Joanna: małżeństwo

Swoją nowennę zaczęłam odmawiać w czerwcu. Była to moja pierwsza nowenna. Dowiedziałam się o niej poszukując ukojenia w modlitwie po tym, jak w naszym związku zaczęły się bardzo poważne problemy. Mój mąż stwierdził, że chce odejść. Mieliśmy problemy, głównie z porozumieniem się, komunikacją, ale z mojego punktu widzenia każdy z nich był do rozwiązania. Mąż jednak zadecydował, że nie chce z tym walczyć, chce odejść. Długo zastanawiałam się, co będzie dla nas najlepsze. W końcu uznałam, że zawalczę. Nie umiałam pogodzić się z jego decyzją. Rozmowy z nim nie miały żadnego sensu, ponieważ mąż nie chciał po prostu rozmawiać. Zachowywał się bardzo irracjonalnie, bardzo dziwnie. Czasami miałam wrażenie, że na jego decyzję ma wpływ coś jeszcze, że sprawa ma głębsze dno. Czułam, jakby to nie była tylko jego decyzja. To co się działo wtedy w naszym domu, było najgorszym czasem, jaki mialam w życiu.

Mąż się wyprowadził w czerwcu. Wtedy zaczęłam odmawiać nowennę w intencji ratowania naszej rodziny. Modliłam się o to, żeby Najświętsza Panienka i Pan Bóg wskazali nam drogę, modliłam się o jakiś znak, co mam dalej robić, jak postąpić, szukałam ukojenia w bólu. I to ostatnie z pewnością znalazłam. Modlitwa pozwoliła mi się uspokoić, popatrzeć na wszystko z boku, nie reagować emocjonalnie – to , że wierzyłam w ogromną moc mojej modlitwy pozwalało mi myśleć, że cokolwiek by się nie stało dzieję się tak dla mojego dobra. Tłumaczyłam sobie, że to czas, w którym pewnie mam się czegoś nauczyć, coś przepracować, na coś zwrócić uwagę. Dzięki tym myślom i dzięki spokojowi jaki dawała mi modlitwa udalo mi się przetrwać najcieższy czas.

W trakcie odmawiania nowenny działy się bardzo dziwne rzeczy. Mąż jakby jakąś siłą nadprzyrodzoną był „ściągany” do domu. Np okazało się , że w jego firmie zepsuł się internet ( który jest niezbędny do jego pracy), w tym samym czasie zepsuł mu sie samochód, więc nie mógl dojezdżać z nowego miejsca zamieszkania do pracy. Zapytał, czy może wrócić na czas awarii do domu. Z jednej strony targała mną złość, że wraca z takiego powodu, ale potem pomyślałam, że może to jakiś znak, może jakaś szansa do wykorzystania. Dzięki temu, że był w domu udawało mi się częściej z nim porozmawiać, chociaż te rozmowy nie przynosiły żadnych skutków. W czasie odmawiania nowenny okazało się, że muszę wyjechać z miasta w sprawach rodzinnych i zostawić syna pod opieką męża, to był kolejny moment, kiedy mąż „wrócił” do domu. Mój wyjazd i kilka dni , kiedy nie kontaktowaliśmy się w żadnych innych sprawach poza tymi, które dotyczyły dziecka , również nam bardzo pomógł. Mężowi co rusz coś się psuło, to było aż niewiarygodne. Te wszystkie problemy, które nagle pojawily się u niego, pozwoliły mu (moim zdaniem) zdystansować się do naszych problemów. Zajęcie się rozwiązywaniem tych bieżących spowodowało, że złość i negatywne emocje w stosunku do naszych problemów związkowych traciły na sile. Co dawało nam szansę, na próby rozmów na spokojnie.

Pan Bóg dawał mi mnóstwo znaków, naprawdę nigdy bym w to nie uwierzyła, gdybym tego nie przeżyła. Co trochę spotykały mnie bardzo dziwne rzeczy i zdarzenia. Ciężko je teraz opisać, po prostu codziennie coś się działo, były one raczej pozytywne. Z negatywnych dziwnych spraw po czasie pamiętam jedną ważną. Otóż zupełnym przypadkiem odezwał się do mnie człowiek, z którym byłam kiedyś związana. Nie utrzymywaliśmy kontaktu przez parę lat, i nagle zadzwonił. Nie dawał mi spokoju, ciągle nalegał na spotkania, ciągle jakby podpytywał mnie czy w moim życiu wszystko w porządku, mimo że nie wspomniałam ani słowem o tym, że między mną a mężem nie dzieje się dobrze, a on nie miał prawa wiedzieć o tym, od kogoś znajomego. Dziwnym zbiegiem okoliczności dzwonił w moich najgorszych chwilach, czyli po wyprowadzce męża, po większej kłótni, czy w czasie gdy przeżywałam kryzys z modlitwą i pojawiały się uczucia zwątpienia.

Gdy skończyłam nowennę , faktycznie poczułam ogromną ulgę. Te kilkadziesiąt dni modlitwy pozwoliły mi się zdystansować do rzeczywistości. Mimo tego, że jeszcze wtedy nie bardzo ułożyło się miedzy mną a mężem, oznajmiłam mojego dawnemu adoratorowi, że nie mam ochoty na kontakt z nim. Podejmował jeszcze kilka prób, ale ostatecznie po kilku dodatkowych modlitwach w tej intencji kontakt z panem się zakończył i przestał już mieszać w moim życiu. Na chwilę obecną wróciliśmy z mężem do siebie. Pewnego dnia mój mąż stanął przede mną jakby odmieniony .. nie umiem tego wyjaśnić. Po prostu przyszedł nowy człowiek. „Nowy”- „stary” mąż. Ktoś, kto zachowywał się , jakby wciśnięto mu jakiś guzik i przywrócono ustawienia fabryczne. Nadal nie wiem jak to nawet opisać. Nie chciał jednak omówić tego co się stało, dlatego postanowiliśmy wspólnie, że udamy się na terapię małżeńską, którą już rozpoczęliśmy. Trafiliśmy na bardzo kompetentną osobę, w której upatruję nadziei na naszego przewodnika w kierunku rozwiązania naszych wszystkich problemów. Mąż wykazuje chęć zmiany, chęć rozwiązania wszystkiego co nas dzieli. Przestał wyśmiewać moją wiarę i Boga. Przyznał , że jest wierzący, kiedy to do tej pory okazywał kompletną ignorancję w tej kwestii. Wprawdzie nie nawrócił się całkowicie, ale nie napieram i nie oczekuję. Postanowiłam, że teraz będę się modlić za niego. Jestem w trakcie drugiej nowenny, którą odmawiam w jego intencji. Jestem bardzo wdzięczna, że trafiłam na Nowennę Pompejańską, której wcześniej nie znałam. Pozwoliła mi ona nie tylko siebie nawrócić i ponownie odnaleźć Boga w moim życiu, ale jestem przekonana, że tylko dzięki Matce Boskiej i jej opiece podczas odmawiania nowenny mnie i mojemu mężowi udało się rozwiązać chociaż małą część naszych problemów. Wierzę w to, że będę mogła liczyć na dalszą Boską pomoc w życiu. Cieszę się, że znów mogę być częścią rodziny katolickiej po długiej nieobecności. Życzę wszystkim odmawiającym wiary, spokoju i cierpliwości.