Anna: Miłość

Pragnę powiedzieć Wam o świadectwie modlitwy pompejańskiej.

Długo szukałam tego jedynego, wiele nieudanych związków skłoniło mnie do powierzenia Matce Bożej mojej przyszłości. Odmówiłam w tej intencji jedną pompejankę. Kiedy kończyłam ją odmawiać – umówiłam się z chłopakiem z internetu – między nami zaiskrzyło (uznałam to za znak, że skończyłam modlitwę i ktoś się pojawił) jednakże po kilku miesiącach okazało się ze to niestety nie jest ten. No i tak czekałam sobie później kolejny ponad rok. Gdzieś tam pamiętałam o tej pompejance ale myślałam sobie – czy możliwe jest znaleźć prawdziwego mężczyznę po prostu zwykłego czułego i by mnie tylko kochał i darzył troską?

Doszło do tego, że tak doskiwierała mi samotność, że w każdym napotkanym mężczyźnie dzwoniło mi w głowie – a może to ON? Mówiłam nawet, że Bóg mnie nawet już nie zaskoczy bo jestem tak czujna. Po jakimś czasie nawaliło mi się wiele spraw i odechciało mi się już internetowych randek, które za każdym razem były klęską. W tym czasie mówię „Boże – dobrze, że teraz nikogo nie mam bo nie mam po prostu na to teraz czasu” – ale miałam jeszcze jedno umówione spotkanie, na które jechałam już zniechęcią i z myślą po co ja tam jadę – znów po kolejną porażkę?. Spotkałam się z chłopakiem, który nie zrobił na mnie jakiegoś wrażenia ale jednak dałam szansę temu by się jeszcze parę razy spotkać. I stało się. Zakochałam się po uszy. Dostałam mężczyznę, którego nie mogłam sobie lepiej wymarzyć. Po 4 ch miesiącach oświadczył się i już nie długo będę Jego żoną. Jednak Bóg mnie zaskoczył 100 kroć bardziej niż myślałam. Chwała Panu! I życzę każdej Pannie by to taką miłość wspaniałą odnaleźli – Warto Czekać!