Iwona: To było nam potrzebne

Pół roku przed wyznaczoną datą naszego ślubu zaczęły pojawiać się różne trudności w naszej relacji narzeczeńskiej. Problemy we wzajemnym zrozumieniu, kłótnie, nieposzanowanie drugiego, pretensje, wzajemne obwinianie. Do tego dochodziły (jak sie pózniej okazało) podszepty znajomych narzeczonego: „po co ślub”, „jestes za młody”, „ masz jeszcze czas”, „małżeństwo nie jest fajne” itp. Narzeczony miał coraz więcej wątpliwości i mętlik w głowie. Czułam ze coś dzieje się niedobrego i ktoś miesza nam w życiu. Sama zaczynałam wątpić czy decyzja którą podjęliśmy jest właściwa.. …nie wiedziałam co robić. Trudno opisać uczucia, które mi wtedy towarzyszyły. Postanowiłam wszystko zawierzyć Maryji… Dowiedziałam się jakiś czas temu od znajomej o Nowennie Pompejanskiej. Poradziła mi żebym spróbowała zawierzyć i prosić o szczere poznanie siebie (mnie i narzeczonego) przed ślubem. Zaczęłam wytrwale odmawiać Różaniec.

Po kilku dniach okazało się że narzeczony z kolegą zaplanowali wyjazd za granicę, niby na tydzień..ale gdyby udało sie znaleźć pracę to zostaną. Tego bałam sie najbardziej.. a tak się stało. W ostatni dzień pobytu znaleźli dobrą pracę.

Ja trwałam na modlitwie.. zawierzyłam Maryji cokolwiek miałoby sie z nami stać. Dokładnie w dniu kiedy kończyłam odmawiać cześć błagalną nowenny, miałam ogromny pokój w sercu, ciszę.. i zgodę na to, co ma być. Bez upierania się przy swoim. Tak po prostu.

Zakończyłam odmawiać nowennę.. Nie było żadnego szczególnego wydarzenia. Wszystko działo się tak niby zwyczajnie, tak naturalnie. W swoim czasie.

A potem narzeczony przyjechał na kilka dni po ponad miesiącu od daty wyjazdu.. I tak wracał już co miesiąc.

Zaczęliśmy organizować i planować ślub. Pamietam te spotkania.. szczere rozmowy i w końcu pewność, że podjęliśmy dobrą decyzje, że chcemy być razem do końca życia. Pamietam dzień ślubu, ołtarz, Bóg, Maryja i my…

Choć tak wiele wskazywało, że do ślubu nie dojdzie… dziś jesteśmy razem, obdarzeni łaską Sakramentu. Zawierzeni Maryji…

Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu wyjazd narzeczonego okazał się być dobrym rozwiązaniem… zaczęliśmy trochę więcej rozumieć, widzieć, szanować siebie, rozmawiać.. wątpliwości tak po prostu pewnego dnia zniknęły.

Dzisiaj widzę to, jak Maryja przeprowadziła nas przez ten trudny czas. Dzisiaj widzę to i dziękuje, za to czego doświadczyliśmy. To było nam potrzebne. Bo dzisiaj wątpliwości już nie ma..

Otrzymaliśmy wiele łask z nieba, za co tym świadectwem i naszym życiem chce dziękować..!

Chwała Bogu Jedynemu i Najświętszej Maryji Wniebowzietej!