Anna: Uratowanie męża od śmierci

Nowennę odmawiałam już trzykrotnie. Matka Boska nigdy mnie nie zawiodła. Pierwszy raz odmawiałam ją w intencji uzdrowienia mojego syna, u którego już w okresie ciąży wykryto liczne wady. Miał się urodzić z kilkoma zespołami objawów. Lekarze i personel szpitalny doradzał aborcję. Modliłam się wtedy do Jana Pawła II, czytałam jego encyklikę o Bożym Miłosierdziu. Odmawiałam też modlitwę do O. Pio oraz Nowennę. Mój syn urodził się zdrowy. Po raz drugi doświadczyłam łaski modlitwy przy narodzeniu córki. Modliłam się o dobry poród, o jej zdrowie i i o własne, bo było zagrożone. To było czwarte cięcie cesarskie. Córeczka urodziła się zdrowa, z uśmiechem na ustach, a ja szybko odzyskiwałam siły. Byłam pewna, że Matka Boska o nas zadba, zaopiekuje się nami, i tak się stało. Po raz trzeci odmawiałam Nowennę w intencji mojego męża, który pogrążył się w depresji, poczuciu beznadziei, utracił pogodę ducha i wycofywał się z życia rodzinnego. Gdy byłam w połowie Nowenny, zaczynałam część dziękczynną, mój mąż uległ wypadkowi w pracy. Gdyby doznał urazu o pół centymetra niżej, prawdopodobnie zmarłby na miejscu. Jestem pewna, że od śmierci uratowała go Matka Boska. Dzięki Nowennie dziś jesteśmy nadal w komplecie, cała rodzina. Odmawianie Nowenny to dla mnie dobry, błogosławiony czas. Czas odzyskiwania nadziei i stawania na nogi. Dziękuję, że jesteś Matko Pompejańska.