Nowennę Pompejańską odmawiam już od 2012r. Chyba nikogo nie zdziwi, że znalazłam ją na internecie. Zafascynowana tą modlitwą zaczęłam ją odmawiać, gdyż uważałam, że osoba z tyloma problemami powinna jak najbardziej odmawiać tą modlitwę. Odmówiłam już bardzo wiele NP, moje pierwsze intencje były w intencji zdania sesji, czym zawsze się stresowałam. Wiele moich NP dotyczyło moich studiów, były w intencji obrony tytułu licencjata, potem magistra. Modliłam się również w intencji swojego zdrowia, również w intencji mojego ojca.
Bardzo zwlekałam z napisaniem tej intencji, a przecież obiecałam, że będę głosić jak łaskawa jest Nasza Matka. Czy intencje moje zostały spełnione? Owszem wiele z nich tak, a wiele z ich owoców jeszcze nie widzę, ale sama ta modlitwa daje wiele nadziei. Odmawiałam ją przy różnych sposobnościach, podczas spaceru, w biegu na uczelnie, w autobusie, przed snem. Tak przede wszystkim daje mi ona bardzo wiele nadziei. Od półtora roku chodzę również na msze o uzdrowienie, które również są wspaniałym przeżyciem, uwielbiam również spędzać czas na adoracji najświętszego sakramentu. Nie jestem osobą, która jest przykładnym katolikiem, ciągle mam wielkie kłopoty z porozumieniem się z moimi bliskimi, ciągle łapie się na moim takim chwilowym niedowiarstwie. Wiem jedno nie mogę żyć bez Boga, gdy się od Niego oddalam czuję się źle, dopiero gdy znów jestem w łasce uświęcającej czuję się dobrze. Mam nadzieje, że niedługo znów wrócę do NP jest ona dla mnie najlepszym lekarstwem na moje depresje. Przepraszam za moje chaotyczne świadectwo, ale chciałam je w końcu złożyć, napisze już jedno: warto jest odmawiać Nowennę Pompejańską!
Bardzo dziękuję za świadectwo.