Ela: Uwolniona z ciężarów

Do 2014-go roku nie słyszałam o Nowennie Pompejańskiej. Moja córka potrzebowała pomocy, a ja czułam się bezsilna. Postanowiłam się modlić i jak to bywa „przez przypadek ” trafiłam w internecie na tę modlitwę. I choć wydawało się to wyzwanie ponad moje siły i możliwości, podjęłam je. Przez kilka dni czułam potężny paraliżujący zupełnie irracjonalny narastający strach i niemoc. Gdy sięgnął zenitu, upadłam na kolana i powiedziałam Matce Bożej, że się nie poddam, prosząc Ją o pomoc. I w tym samym momencie jak film, kadr po kadrze pokazała mi całe moje życie od dzieciństwa, tzn złe uczynki, zdarzenia, grzechy, wszystko co powinnam oddać Bogu, wyspowiadać, zmienić. Był to tak realny a zarazem przedziwny obraz, bardzo mną wstrząsnął. Popłynęły strumienie łez i zaraz potem poczułam jakby w jednej chwili ktoś zdjął ze mnie czarną zasłonę i ogromny przytłaczający ciężar, strach i smutek, a włożył w moje serce spokój, ulgę, przebaczenie, nadzieję i radość, zobaczyłam świat jaśniejszym i weselszym. Od tego dnia nawracam się ciągle na nowo, szukam Boga i czuję jego obecność w moim życiu. Doświadczyłam wielu łask w życiu rodzinnym, umiejętność przebaczania i dostrzegania w każdym człowieku Jezusa. I choć intencja, od której zaczęłam moją przygodę z Nowenną Pompejańską, a którą już kilkakrotnie ponawiałam czeka na spełnienie, to wierzę głęboko, że wytrwałość, cierpliwość w oczekiwaniu i wierność Bogu przez Maryję i jej Nowennę Pompejańską przyniesie oczekiwaną łaskę dla mojej córki. Dziękuję Bogu za Maryję i jej opiekę nad nami grzesznymi, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen