Monika: Trudna droga do małżeństwa

Witam. Mam 24 lata. Jestem 5 miesięcy po ślubie kościelnym.

Na początku trochę o mojej przeszłości. Pochodzę z rodziny alkoholicznej, rozbitej, w której była agresja i ubóstwo. Jako nastolatka nie dbałam zbytnio o siebie moralnie ponieważ nie zostałam tego nauczona. W wieku 18 lat opuściłam dom zamieszkałam z chłopakiem i w dość szybkim czasie wyjechałam za granice. Mąż też miał dość trudne dzieciństwo. Oboje przed poznaniem się mieliśmy problemy z czystością moralną (cudzołóstwo, masturbacja, pornografia) a także pojawiło się kłamstwo, przemoc psychiczna, fizyczna, agresja, pod koniec zdrady emocjonalne, fizyczne i nienawiść. Szukając pomocy znalazłam nowennę pompejańską jeszcze nie wiedząc, że modlitwa ma jakąś moc ale po przeczytaniu świadectw postanowiłam spróbować. Pierwszej nowenny o uzdrowienie miłości nie dokończyłam, rozpętało się piekło i sama poległam bardzo mocno. Jednak Pan Bóg zaczął wkraczać w nasze życie także z wielką siłą. Zaczęła się walka, spowiedzi, poprawa i ponowne wpadanie w grzech. Pojawiało się na drodze bardzo dużo ludzi którzy nas zbliżali do Boga. W międzyczasie wyjeżdżaliśmy za granice, na zmianę mieszkaliśmy razem lub osobno, raz walcząc ze sobą, czasami w grzechu przeciwko Bogu ale głownie łaska zwyciężała i poprzez zwiększanie świadomości zaczęliśmy walczyć z własnymi grzechami, uczęszczaliśmy na modlitwy uwolnienia, odmawialiśmy kolejne nowenny połączone z postem. Intencje były głownie o miłość bezwarunkową i małżeństwo , o wypełnianie woli Bożej i naszego powołania a także o dalsze prowadzenie i miłosierdzie. Pan Bóg udzielał nam w tym czasie bardzo dużo łask, od pomocy innych ludzi, przez małe cuda które widzieliśmy tylko my a także większe które były świadectwem dla rodziny i otoczenia. Przeżywaliśmy na prawdę kryzysowe sytuacje, życie wywracało się wiele razy do góry nogami i sami nad tym nie nadążaliśmy. Ja przeszłam odnowę w duchu świętym i rozeznałam swoje powołanie ze spowiednikiem, chłopak był sam przekonany czego chce ale zło ciągle nas atakowało i dopiero po podjęciu mocnej decyzji i zawierzeniu Panu Bogu całego ślubu Pan pomógł nam wszystko zorganizować w miesiąc co w okresie wakacyjnym(nauki przedmałżeńskie) i w całkowicie nie znanym dla nas miejscu (inne województwo) dla nas było nie osiągalne. Ale on nas tam widział i zaczął działać i było pięknie oglądać jak z nim człowiek potrafi obalić każdy mur, dla Boga nie ma nic niemożliwego, wielu ludzi się sprzeciwiało i było bardzo nie sympatycznych, jednak pod sam koniec byli zachwyceni efektem mimo że w zaufaniu działaliśmy chwilami nawet przeciwko zwykłej ludzkiej wyobraźni i nadziei, bez pieniędzy, w ciężkich do przeżycia warunkach. Dziś jesteśmy małżeństwem i staramy się wnosić zdrowe zasady do naszego związku a także powoli zwalczać nasze przyzwyczajenia którymi się sami zniewalaliśmy. Nasza 3 letnia droga nawrócenia dała wielu ludziom świadectwo że na prawdę warto, także moja mama zaczęła się więcej modlić i zaczęła zdrowiej oceniać całą sytuacje w ciężkiej rodzinie co okazuje się dla mnie wielkim wsparciem. Wielu osobom Pan Bóg przytarł nosa a ja dowiedziałam się jak dobrą matką jest Maryja która prowadziła mnie w każdym położeniu w jakim się znalazłam, jak dobry i miłosierny jest nasz Ojciec i jaką siłę ma imię Jezus oraz modlitwa różańcowa. Mam nadzieję że komuś przyda się moje świadectwo i życzę wszystkim i sobie wytrwałości i wiary w ciężkich chwilach 🙂