Agnieszka: Przemiana

Już długo trwam z Nowenną. Zaczęłam, gdy w moim domu miał się pojawić obraz Matki Bożej Pompejańskiej. Wiele cudów się zdarzyło przez ten czas. Zobaczyłam przede wszystkim, że mimo, że chciałam wszystko sama robić i nikogo nie słuchałam, Pan Bóg nigdy mnie opuścił. Uchronił mnie przed wieloma niebezpieczeństwami. Mimo, że jestem chora i leków muszę przyjmować coraz więcej, widzę i potrafię przewidzieć, jak mogłam nisko upaść i wylądować prawie na ulicy. Przede wszystkim Pan Bóg dał mi wspaniałych Rodziców, których nie ma już przy mnie, ale zostawił mi Córkę. Może to wydać się dziwne, ale odmawiam te Nowenny by wynagrodzić zadane krzywdy, gdy byłam wielką egoistką. Dużo doświadczyłam, bo zniszczyłam swoje dobre małżeństwo. Wierzyłam wtedy i dość długo we wróżby i demon długo miał ze mnie pożywkę. Przez to zachorowałam. Dziś nie da się niczego już naprawić, ale nie czuje się sama. Dane mi były różne Osoby, które wspierały mnie, gdy wiele razy chciałam odejść na zawsze. Nie było miło, ale uwierzyłam w ludzi, zaufałam i mimo, że niedługo zostanę całkiem sama, bo Córką pójdzie w świat, ufam, że może jakoś sobie poradzę. Najbardziej cieszę się, że nauczyłam się najpierw pisać, a potem mówić i mogłam wszystko opowiedzieć. Każdy odwróciłby się ode mnie, ale Pan Bóg dał mi na jakiś czas Osobę, która wysłuchała i nie odeszła. Wiele lat to trwało, ale wiem, że każda droga kiedyś kończy się i ta też wkrótce. Pan Bóg pozwolił mi popatrzeć na siebie i choć w części naprawić zadane krzywdy. Zabiera mi Osoby bym mogła zrozumieć więcej ale teraz już wiem, że zawsze On jest przy mnie. Najbardziej żal mi Mojego Dziecka utraconego, ale wierzę, że zarówno z Nim, jak i z Rodzicami spotkam się po drugiej stronie. Modlę się o to gorąco. Wszystko zawierzyłam Bogu i ufam, że pozwoli mi jeszcze jakiś czas patrzeć, jak Moja Córka ma inne życie niż ja.