Patrycja: Dar potomstwa

Pierwszą Nowennę Pompejańską zaczęłam odmawiać przed Ślubem. Wtedy dość mocno kłóciliśmy się z Mężem. Modliłam się, abyśmy byli dobrym, zgodnym i trwałym małżeństwem. Po ślubie nagle przestaliśmy się kłócić, jakbyśmy byli zupełnie nowymi ludźmi.

Dwa lata później miałam duże problemy z cyklem miesiączkowym (były one zbyt długie), postanowiłam zatem pójść do lekarza, który postawił mi przerażającą diagnozę – przedwczesny zespół wygasania funkcji jajników. Powiedział także, że jeśli w ciągu 3 miesięcy nie zajdę w ciążę, powinnam porozmawiać z Mężem na temat procedury in vitro. Powiedziałam wówczas lekarzowi, że staramy się z Mężem o dziecko dopiero od miesiąca, on zaś powiedział, że w moim przypadku to nie ma znaczenia (mam niecałe 30 lat). W tym czasie zaczęłam odmawiać Nowennę Pompejańską.

Odwiedziłam drugiego lekarza, który postawił mi kolejną diagnozę – zespół policystycznych jajników. Powiedział także, że moje komórki jajowe wyglądają marnie i przepisał mi silny lek na wywołanie owulacji. Mimo takich ciężkich chwil, płaczu, cały czas modliłam się do Matki Bożej. Jednej nocy przyśniła mi się Spowiedź, poszłam wraz z Mężem do Spowiedzi, cały ten czas gorliwie się modliłam i prosiłam Matkę Boską o pomoc.

W końcu trafiłam do trzeciego lekarza, który powiedział, że jestem zdrowa i nic mi nie dolega. To była wielka ulga, jednak wciąż czułam niepokój. Nowenna Pompejańska dawała mi spokój, wyciszenie, czułam podczas niej obecność Matki Boskiej i Boga. Dzień po Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny i tydzień przed skończeniem Nowenny okazało się, że jestem w ciąży po zaledwie 2 miesiącach starań. Wszystko to zawdzięczam Matce Boskiej. Skończę Nowennę i na pewno będę do niej powracała.

Pozdrawiam Wszystkich i wytrwajcie w Modlitwie:)