O Nowennie przeczytałam nieco ponad rok temu, podczas szukania modlitw, gdy mój tata zachorował na nowotwór złośliwy, ale nie zdecydowałam się na odmawianie, gdyż moje wtedy roczne dziecko bardzo pochłaniało cały mój czas i obawiałam się, że nie dam rady. Mimo to, każdego dnia odmawialam jedną część różańca świętego. Gdy pod koniec września robiono tacie kontrolny tomograf i gdy zbliżał się szczególny dla czcicieli Maryi miesiąc październik, wraz z pierwszym jego dniem zaczęłam odmawiać NP o zdrowie dla taty. Modliła się też moja mama i siostry i Maryja nas wysłuchała- zmiany przerzutowe nieco się zmniejszyły a tata czuł się dobrze. Tak bardzo się cieszyłysmy! A ja zakochałam się w różańcu. Kolejne dwie nowenny były w innych intencjach , nie tak wielkiej wagi jak pierwsza, jednak bardzo dla mnie ważnych,i wtedy też Mateczka wysłuchała moich próśb. Obecną nowennę odmawiam znów w intencji taty, gdyż zmiany niestety powiększają się, z czym liczyłam się, choć tliła się we mnie nadzieja, że jednak tendencja będzie ku poprawie, a nie odwrotnie, co nie zmienia faktu, iż bardzo wierzę w to, że stanie się cud i Matka Boża spełni nasze największe życzenie. Nowenna jest tym, co ratuje mnie w tej codziennej beznadziei. Daje mi spokój, opanowanie, nadzieję i sprawia, że nie popadam w rozpacz. Złączenie z Maryją podczas modlitwy odmieniło moje życie duchowe, które nigdy nie było tak głębokie. I mimo, że moja modlitwa nie zawsze jest taka jak być powinna- nieraz w pośpiechu przed pracą, w samochodzie, podczas czynności domowych, to już nie potrafię żyć z myślą, że nie powierzam swoich trosk, radości, smutku i strachu Maryji. Maryja bardzo nas kocha i wstawia się za nami u Boga. Dziękuję Ci Przenajświętsza Matko za wszystko, co dla mnie i mojej rodziny wypraszasz. Kocham Cię zawsze.
Nigdy, przenigdy nie pożałujesz, że modlisz się tą cudowną modlitwą.
