Elżbieta: Uzdrowienie z lęków

Chciałabym podzielić się moją historią – jak Matka Boża pomogła mi w życiu. Otóż dość dawno temu , bo w roku 1992 miałam pierwszy niespodziewany atak lękowy. To było tak nieprzyjemne przeżycie , że od tej chwili zaczęłam się bać, aby coś takiego nie przytrafiło mi się po raz drugi . Jak na zawołanie kolejne ataki pojawiały się jeden za drugim , coraz gwałtowniejsze ; nie miałam nad nimi żadnej kontroli . Te stany lękowe były okropne , dosłownie spotkanie ze złem , obawa o swoje życie. Trudno to opisać, nie ma takich słów. Trwało to już dobrą chwilę; w międzyczasie wyszłam za mąż i potem urodziłam córeczkę. Ataki jakby na moment przycichły . A potem wróciły że zdwojoną siłą – do tego stopnia , że bałam się przejść na drugą stronę ulicy. Nie było mowy o tym , abym pojechała gdzieś do centrum autobusem albo tramwajem; nie pomagało też towarzystwo kogoś z rodziny . Bardzo to przeżywałam i w złych „kolorach” widziałam też swoją przyszłość. Zaczęłam się zastanawiać, co będzie z moim dzieckiem , kto się nim zajmie , gdyby coś mi się stało. Pomyślałam sobie , że taką osobą będzie moja mama , wiedziałam, że zaopiekowałaby się moją córeczką ( byłam już wdową) . I wtedy dowiedziałam się, że moja mama jest bardzo poważnie chora. Bardzo się tego bałam. W tym samym czasie , zupełnie przez przypadek , natrafiłam na książkę o różnych modlitwach i nabożeństwach do Matki Najświętszej autorstwa O. Kałdona OP (nie było jeszcze internetu) . W tej książce był też rozdział poświęcony Nowennie nie do odparcia . Pomyślałam sobie w mojej sytuacji , że to coś dla mnie, bo jeśli jest to modlitwa „nie do odparcia” , to mam pewność , że będę wysłuchana i , że Bóg spełni moją prośbę . Wtedy jeszcze byłam w takim stanie i myślałam takimi kategoriami, że Pan Bóg raczej nie będzie chciał mi pomóc, gdybym tak zwyczajnie Go poprosiła , bo nie jestem jakoś tak ważna dla Niego . Ale Nowenna nie do odparcia – nooo…to jest to ! Tu mam pewność. I zaczęłam się modlić o to , aby moja mama była zdrowa i żyła przynajmniej dotąd, dopóki moja córka nie będzie dorosła. Po prostu bardzo się bałam tego , gdyby mamy zabrakło, bo nie miałam oprócz niej kogoś tak bliskiego, na kogo mogłabym liczyć w trudnej sytuacji a tu jeszcze te okropne stany lękowe. Ciężko odmawiało mi się tę modlitwę, ale się udało. Praktycznie były to tylko trzy części Różańca, bo w tej książce nie było podanych tych modlitw, które odmawia się po części blagalnej i dzieczynnej. Z mamą nic się nie działo niepokojącego, stan zdrowia się ustabilizował i przewidziana (początkowo w trybie pilnym) operacja nie doszła do skutku – raz , że mama nie wyraziła zgody , a dwa , że (po powtórnej konsultacji ) nie było na tamten moment już takiej potrzeby . Codzienność jakoś powróciła do względnej normy , niemniej jednak moje stany lękowe nadal trwały i naprawdę utrudniały życie : niezliczone zwolnienia z pracy (która była na szczęście blisko domu), dni , kiedy nie mogłam się zająć dzieckiem , niemożność pójścia dalej niż do sklepu z powodu lęku …I ta panika , że zaraz stanie się coś złego . Ale wracam do Nowenny . W trakcie części dzieczynnej zdarzyła się taka sytuacja, że musiałam córce kupić książkę i ćwiczenia do szkoły (na poniedzialek – a to była sobota ) . W pobliskich ksiegarniach były tylko ćwiczenia, podręcznik dostępny był tylko w centrum – dojazd z mojego miejsca zamieszkania 10 kilometrów . Na samą myśl, ze mam tam pojechać – atak paniki ! No , ale przecież muszę to kupić. Jakoś , z trudem wsiadłam do tramwaju . Co przystanek sprawdzałam, czy mogę pojechać jeszcze trochę dalej , chociaż trochę, bo może resztę drogi przejdę pieszo . I tak dojechałam do centrum ! Pierwsze co zrobiłam, to poszłam do najbliższego Kościoła podziękować Matce Bożej za ten Cud ! To po prostu nie mieściło mi się w głowie, że się udało! Książkę oczywiście kupiłam, a do domu wracałam jak na skrzydłach! Sprawdzałam jeszcze na drugi i na trzeci dzień, czy to nie jednorazowy incydent , spowodowany poczuciem obowiązku (kupno podręcznika) , ale okazało się, że nie , że od tej chwili swobodnie się przemieszczam i, że wszelkie lęki w „tajemniczy” sposób się skończyły. Z tą chwilą wróciło poczucie bezpieczeństwa , zmieniło się postrzeganie świata, stałam się odważna i silna psychicznie , już niestraszne są mi trudne sytuacje , choć wiadomo , że są przykre , ale przeżywam je tak normalnie , jak dawniej , a to wszystko za pomocą Matki Najświętszej, Która jest najlepszą Lekarką . Nie posługuje się wymyślnymi terapiami czy lekami, tylko kocha i wstawia się za swoimi dziećmi. Bardzo jestem Jej wdzięczna za wszystko . Pragnę nadmienić, że moje uzdrowienie miało miejsce na początku 2004 roku i tak jest do dzisiaj . A moja mamusia rzeczywiście dotrwała do tego czasu, jak moja córka stała się dorosła.

Dziękuję Ci Maryjo , że potrafisz zrozumieć takie zwyczajne ludzkie sytuacje , może niewarte uwagi a jednak takie ważne.