Między mną, a moją dziewczyną układało się bardzo źle. M.in. podejrzenie choroby psychicznej, ciągłe kłótnie, a przede wszystkim brak Boga na co dzień, jedynie niedzielna msza. Kiedy pewnego wieczora wyszła niepostrzeżenie z mieszkania w kapciach i szlafroku i wróciła po ok 15-20 minutach.
Dowiedziałem się, że coś ciągnęło ją w stronę torów kolejowych i dopiero ryk jakiegoś zwierzęcia (chyba jelenia) sprawił, że się ocknęła i wróciła do domu. Na drugi dzień zacząłem szukać pomocy. Trafiłem na księdza egzorcystę, który wręczył mi Nowennę Pompejańską. Po ok 27 dniach modlitwy o umocnienie w wierze mojej dziewczyny otrzymałem od niej telefon, w którym powiedziała mi, że zaczęła się modlić na różańcu i odmawia Nowennę Pompejańską. Zaczęła nawet spisywać własne rozważania tajemnic w zeszycie. Niestety nie dokończyła Nowenny, ale wiem, że Matka Boża udzieliła Nam wielkiej łaski tego dnia kiedy moja dziewczyna sięgnęła po różaniec. Walka duchowa rozgrywa się każdego dnia. Modlitwa, częstszy udział we Mszy Świętej i sakramentach. Choć bywają trudniejsze dni to wiem, że jesteśmy bliżej Pana Boga, a Matka Boża, której zawierzyłem otacza nas swoją macierzyńską opieką.
