O nowennie czytałam wiele różnych opinii. Bałam się,że nie dam rady, że w moim życiu wydarzy się wiele trudnych sytuacji wynikających z działania zła, dlatego zwlekałam z jej odmawianiem. Od kilku lat zmagamy się z mężem z poważnym kryzysem w naszym małżeństwie związanym z hipochondrią mojego męża. To bardzo nas od siebie oddaliło, wprowadziło chaos w nasze życie i w życie naszej rodziny. Wydarzyło się wiele zła. Strasznie się pogubiliśmy. Modliłam się, ale to nie pomagało.
W końcu było już tak źle, że zwróciłam się o pomoc do Matki Bożej. Czułam, że tracę kontrolę nad własnym życiem. Przestałam rozsądnie myśleć, a zawsze trzy razy się zastanowiłam zanim podjęłam decyzję. Pewnego wieczoru w akcie rozpaczy poprosiłam Matkę Boża o ratunek i …. na początku roku okazało się, że jestem w trzeciej ciąży. Byłam przerażona !!!! Postanowiłam odmawiać Nowennę Pompejańską. Pierwsze dni modlitwy były wspaniałe. Czułam ogromną radość i entuzjazm. Czas na modlitwę znajdował się sam. Jednak po kilku tygodniach zaczęły się trudności ze skupieniem, senność, koszmarne zmęczenie i chęć przerwania modlitwy. Moja intencja jednak dodawała mi siły, bo przecież chodziło o moją rodzinę. Dokończyłam nowennę. Dawała mi ona niebywały spokój i nadzieję. Bardzo żałuję, że nie zaczęłam jej wcześniej!!! Wtedy w moim życiu nie wydarzyłoby się tyle złego, nie popełniłabym tak strasznego błędu. Czułam obecność i opiekę Matki Najświętrzej, głęboko wierzę, że mnie nie zostawi samej, chociaż na wysłuchanie mojej prośby muszę jeszcze poczekać. Teraz zastanawiam się nad kolejną intencją nowenny, bo wiem, że warto, chociaż wymaga to wiele poświecenia i wytrwałości. Jestem i zawsze będę wdzięczna Królowej Różańca Świętego za opiekę i pomoc. Wierzę głęboko,że wysłuchała mojej prośby i dziecko, które noszę pod sercem będzie ratunkiem dla mojego małżeństwa i rodziny, bo taki był plan Boży. Szczęść Boże
