Kasia: Wolna duchem

Mam 23 lata i już dość duży bagaż doświadczeń życiowych. Lecz nie o tym chcę wam opowiedzieć. Moja przygoda z Bogiem zaczęła się tak naprawdę dwa lata temu, gdy zamieszkałam ze swoim już obecnie byłym chłopakiem.

Pan Bóg zaczął się wtedy dobijać do mnie wszystkimi możliwymi sposobami, by ratować moją duszę. I udało mu się, a koronka do Bożego Miłosierdzia przemieniła moje życie.

Nowennę rozpoczęłam 1 października, w miesiącu różańca świętego.  Pomimo obaw, że nie dam rady, słyszalnych przekleństw w czasie jej odmawiania, dni, w których dosłownie wyłam w poczuciu przeraźliwej pustki, wiedziałam, że jest to jeden z najważniejszych celów postawionych sobie w moim krótkim życiu i że nie poddam się tak po prostu złu.

Jaka była moja intencja? Podobnie jak połowa tutaj zgromadzonych modliłam się o dobrego męża. Takiego z serca, który naprawdę będzie mnie kochał czystą, prawdziwą miłością. I pod koniec części błagalnej poznałam chłopaka – nie wiem, czy to ten z nieba, ale wiem, że Maryja wraz z Jezusem poprowadzą mnie przez te góry i zakręty życiowe. Z byłym chłopakiem, z którym już nie mieszkałam od sierpnia,  rozstaliśmy się 1 listopada w święto Wszystkich Świętych. Tak po prostu, bez kłótni, bez płaczu… Ktoś pociągnął za odpowiedni sznureczek w odpowiednim momencie.

Kochani! Ta modlitwa nadaje sens życia, a mnie dała taką prawdziwą wolność w sercu i taką radość, że ludzie nie pojmują, jak można być tak szczęśliwym – a jednak można. Chcę również podziękować Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II oraz św. Michałowi Archaniołowi, którzy pomogli mi przejść przez najgorsze momenty. Nie traćcie nigdy nadziei i wierzcie całym swym serduchem! Pan Bóg nas słucha zawsze, tylko nie zawsze daje nam to od razu. Czasem trzeba poczekać bądź pogodzić się z tym, że nie tego Pan od nas oczekuje.