Po trzech latach odmawiania Nowenny postanowiłam złożyć świadectwo, aby wszyscy dowiedzieli się, że Matka Boża nigdy nie zostawia nas w potrzebie. O nowennie dowiedziałam się przez przypadek, ale dla Pana Boga niema przypadków, wiem że tak miało być. Mój tata bardzo zachorował-nowotwór złośliwy z przerzutami – lekarze nie dawali nam wielu nadziei, sami nie wiedzieli jak go leczyć bo okazało się, że jest to przypadek 1 na 100 000 zachorowań na raka. Od pierwszego dnia zaczęłam się modlić w intencji zdrowia dla taty i nadeszła pierwsza decyzja – lokalny lekarz skierował nas do Warszawy, bo tylko tam lekarze się na tym znają na tym się znają, a dla nas kolejny szok- Jakto Warszawa?
Przecież mieszkamy ponad 300km od szpitala, ale nie było zastanowienia, musimy o niego walczyć. Lekarz w Warszawie nie pozostawił złudzeń-nogę trzeba amputować, jeżeli chcemy dalej walczyć. I tak też się stało tata wziął 12 chemii, noga została amputowana, przeszedł 4 operacje płuc w kolejnej klinice, gdzie zostało wyciętych ponad 30 guzów, a czuje się bardzo dobrze.Lekarze są w szoku, że on to wszystko zniósł i mówią, że czuwa nad nim Opatrzność Boża i jest to najprawdziwsza prawda. Nie należy nigdy wątpić, bo Maryja o nas się troszczy i wie co dal nas jest najlepsze. Różaniec stał się dla mnie nieodłączną częścią każdego dnia, nie wyobrażam sobie bez tej modlitwy życia, Wierzmy, ufajmy Matce Bożej – gdy po ludzku niema ratunku Ona zawsze nad nami czuwa!
Tam jest ratunek ,gdzie nadzieja w Bogu i Matce Bozej .Szczesc Boze!