ola: moja modlitwa pompejańska

Około 10 miesięcy temu usłyszałam podczas Mszy Świętej o modlitwie pompejańskiej. Moje życie w tym czasie przyniosło mi wiele przykrości: nieuleczalna choroba, poważne konflikty z siostrą, pogorszenie choroby nowotworowej mojego Dziadzia. Mogłabym jeszcze wiele wymieniać. Gdy Ksiądz poruszył temat tej modlitwy podczas kazania, obudziła sie we mnie nadzieja, ze moje życie będzie takie jak kiedyś, ze wyproszę sobie potrzebne mi łaski. Gdy wróciłam z kościoła poczytałam na czym polega ta modlitwa. Postanowiłam prosić o łaskę uzdrowienia mojego dziadzia. Od lat chorował na raka pęcherza jednak w tym czasie choroba sie pogorszyła. Zaczął brać chemioterapię a następnie radioterapię. Czuł sie bardzo źle (ma 77 lat). Jednak mino tych wszystkich terapii, jego wyniki do tej pory są zadowalające, nie musi poddawać sie chemioterapii, czuje sie bardzo dobrze. Nie wiem czy to dzięki mojej modlitwie poprawiły mu sie czy dzięki jego głebokiej wierze. Mój dziadziu codziennie rano chodzi do sanktuarium i tam sie modli, szczerze, w spokoju. Przetrwał już tyle chorób, czasem naprawdę poważnych i zawsze wychodził z nich bez szwanku. Czemu? Nigdy nie tracił wiary, nie załamywał sie. Dzisiaj postanowiłam, ze znowu rozpocznę odmawianie modlitwy ponpejańskiej. Tym razem w intencji znalezieniu przyjaciółek w nowej szkole. Może to dość blacha sprawa, są ważniejsze powody do zmartwień , jednak jeszcze nigdy nie doświadczyłam prawdziwej przyjaźni, zawsze byłam sama. Mam wielka nadzieje, ze w końcu moje marzenie sie spełni, a Matka Boża mi w tym pomoże.