Magdalena: Białaczka i kolejne poronienia

O nowennie pompejańskiej dowiedziałam się w trudnych dla mojej rodziny chwilach, gdy u naszego 4,5-letniego chłopczyka stwierdzono białaczkę.

Nowennę pokazał mi mój kuzyn, który też otrzymał jej treść od znajomych. Od razu podjęłam decyzję o odmawianiu nowenny, choć w mojej głowie zrodziła się obawa czy podołam i czy znajdę czas w ciągu dnia. Muszę przyznać, że do tej pory sporadycznie modliłam się na różańcu. Ale rozpoczęłam modlitwę i uważam, że była to najpiękniejsza decyzja jaką mogłam podjąć. Już podczas trwania pierwszej nowenny stan naszego chłopczyka zaczął się poprawiać, wszelkie metody leczenia się sprawdzały, jego stan psychofizyczny był naprawdę dobry. Wiem, że to zasługa Najświętszej Maryi Panny, Jej wstawiennictwa u Pana Boga i Jej pomocy.

Nadal trwa leczenie i potrwa ono jeszcze dłuższy czas, ale wszystkie zdarzenia i przebieg leczenia jest tak pozytywnie zaskakujący, że moja pewność odnośnie wstawiennictwa Matki Bożej jest niezachwiana.

Chciałam jeszcze złożyć drugie świadectwo dotyczące bezpośrednio mojej osoby. Od dłuższego czasu borykaliśmy się z mężem z problemem utraty ciąży. Dwa razy poroniłam bardzo wczesne ciąże, a potem pojawiły się okoliczności utrudniające możliwość posiadania potomstwa.

Już podczas odmawiania pierwszej nowenny postanowiłam, że kolejną rozpocznę w intencji daru i łaski posiadania przez nas dziecka. Czułam zresztą, że po zakończeniu nowenny będzie mi czegoś brak. Rozpoczęłam drugą nowennę w swoim życiu.

Obecnie jestem w 7 tygodniu ciąży, widziałam bijące serce mojego dziecka. Uważam to za cud i wiem, że Matka Boża jest ze mną cały czas. Całą moją ciążę powierzyłam Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanej Maryi Pannie.

Jestem spokojna o przebieg ciąży, bo wiem że nie jestem sama. Czuję niewymowną wdzięczność. Zachęcam wszystkich do zawierzenia Matce Bożej i modlitwy nowenną pompejańską. To wielki dar dany nam tu, na ziemi. Wiem, że jest to modlitwa nie do odparcia.