Karolina: Nowenna o uzdrowienie psychiczne

Witam, chciałam złożyć świadectwo. Odmawiałam nowennę w intencji mojego zdrowia psychicznego. Moje życie, mimo młodego wieku wygląda jak wegetacja, mam różnego rodzaju lęki, fobie, które często paraliżują mnie. Największy kłopot mam w kontaktach z innymi osobami, najbardziej z mężczyznami. Męczy mnie to. Oprócz tego miewałam różne złe myśli na swój temat, myśli samobójcze, czułam bezsens życia. Również czułam się brudna bo kiedyś myślałam, że alkohol i imprezy mnie wyzwolą, a jednak to tylko pogorszyło mój stan. Nie szanowałam siebie, swojego ciała. Byłam przedmiotem w rękach mężczyzn, których przypadkowo poznawałam na nieraz prymitywnych imprezach. Po alkoholu, a upijałam się nim czasami do nieprzytomności mógł mnie mieć każdy. Później wyrzuty sumienia, tzw. kac moralny i jeszcze gorsze mniemanie o samej sobie. Z czasem zrozumiałam, że to prowadzi tylko do jeszcze gorszego poniżenia i trochę z tym przystopowałam. Byłam młoda i głupia i wiele przez to straciłam. Ale czasu niestety nie cofnę. Myśli, które mnie nawiedzały były bardzo złe, zaczęłam szukać ratunku w internecie, zaczęłam interesować się wychodzeniem z ciała tzw. OOBE, medytacją, wchodzeniem w trans. od czasu do czasu czytałam horoskopy, interesowałam się magią, reikami, bioenergoterapią. Jednak nigdy nie zagłębiałam się w to jakoś bardzo. I teraz dziękuje Bogu bo już wiem, że to wszystko jest złe. Pewnego razu brat powiedział mi o Nowennie Pompejańskiej. Na początku nie interesowałam się nią zbytnio. Ale też z czasem moje myśli na własny temat było coraz gorsze, czułam się brudna na duszy, na ciele, byłam złośliwa, kłótnie z rodzicami, z mama nie odzywałam się przez długi okres. Często bez powodu paraliżował mnie stres, w sytuacjach dla innych ludzi normalnych, codziennych, ja przeżywałam męki… Nie mogłam normalnie oddychać, pociłam się, siedziałam jak na szpilkach, najchętniej uciekłabym do domu, do łóżka, uciekłabym przed całym światem. Jednak wiedziałam, że chcę inaczej żyć, chcę być wolna, chcę czuć się wartościowa, chciałam uwolnić się od tych brudów i grzechów przeszłości. Chciałam wybaczyć sobie i innym. Kiedyś bardzo nienawidziłam pewnej koleżanki. która szkalowała mnie przed innymi, sądzę, że również ta nienawiść doprowadziła do tego, że miewam teraz te wszystkie dolegliwości. Zaczęłam szukać informacji o Nowennie, znalazłam tą stronę, liczne świadectwa, czytałam i przy niektórych płakałam. Znalazłam świadectwo pewnej Karoliny, która miała identyczną sytuację jak ja. Ona odmówiła aż trzy Nowenny i Matka Najświętsza uzdrowiła ją. Bardzo zmotywowało mnie to świadectwo. Zaczęłam odmawiać nowennę, nieraz „klepałam zdrowaśki”, chciałam jak najszybciej skończyć, czasami klęczałam, czasami siedziałam przy modlitwie, a część dziękczynną po prostu odmawiałam leżąc w łóżku… Odmawiałam bardzo często „na raty”, jak nie chciało mi się odmówić jakiejś części w dany dzień, odmawiałam ją w kolejny. Pod koniec nowenny, odmawiałam po kilka „zaległych” różańców w jeden dzień. W ostatni dzień odmówiłam aż 4, bo rzekomo we wcześniejsze dni nie miałam czasu. Skończyłam Nowennę z przekonaniem, że i tak nic mi nie da. Jednak już od początku Nowenny Maryja zaopiekowała się mną, wzięła ode mnie te złe, natrętne myśli. Nie miewałam już myśli samobójczych czy myśli, że jestem do niczego, że jestem nieczysta. Gdy tylko takie się pojawiały, nagle znikały z mojej głowy. Wróciła nadzieja. Również przez długi okres, z lenistwa nie chodziłam nawet na niedzielne Msze. Podczas odmawiania Nowenny zaczęłam bardziej interesować się naszą wiarą. Zaczęłam oglądać filmiki na yt z księdzem Piotrem Glasem, filmiki ludzi, którzy widzieli piekło, ludzi wcześniej opętanych lub zniewolonych przez szatana. Oglądałam i płakałam, bardzo żałowałam swoich grzechów. Co bym oddała, żeby znów być dziewicą, czystą i niesplamioną. Nawet teraz bardzo żałuje swoich błędów. Jednak dzięki Nowennie i zainteresowaniu wiarą oraz po oglądnięciu tych różnych filmików wiedziałam, że Bóg nam przebacza, że oczyszcza nas z grzechów i daje nadzieje, uzdrawia! Ja odmawiając Nowennę liczyłam na wielkie 'WOW’, że z ostatnim dniem Nowenny wszystko się zmieni. Jednak tak się nie stało. Maryja jednak nie opuściła mnie, wiem, że jest przy mnie i sądzę, że chce nauczyć mnie cierpliwości. Nieraz mam wyrzuty do Boga, do rodziców, dlaczego ja nie mogę być jak inni, dlaczego inni bawią się, mają wszystko, a ja nie. Ja boję się nieraz spojrzeć na chłopaka, a co dopiero zagadać. Nieraz chciałam być pewną siebie, przebojową, wyzwoloną dziewczyną. Jednak teraz wiem, że to wcale nie jest takie do końca dobre. Teraz chcę być taką, jaką Maryi się będzie podobać. Maryi i Jej synowi Jezusowi Chrystusowi. Nowenna pomogła mi, nie wstaję każdego dnia i nie narzekam, widzę pewną poprawę, jednak wiem, że jeszcze dużo muszę się modlić i chcę tego! Podczas pierwszej nowenny zaczęłam odmawiać jeszcze jedną w intencji obdarowania mnie naturalną pewnością siebie. Jednak odpuściłam, wiem, że muszę poczekać, że muszę być cierpliwa. Nie chcę tylko przeżyć całej swojej młodości w tych lękach, fobiach, chcę mieć więcej znajomych, chcę być otwarta na innych ludzi, ale nie zależy mi już na tym, żeby być super przebojową, wyluzowaną, robić to co inni bo tak wypada. Chcę i proszę Matkę Najświętszą o to, żeby całkiem mnie uzdrowiła, ale chcę również, żeby odmieniła mnie w taką młodą kobietę, która zna swoją wartość i szanuje się, jest kobieca, ale nie wulgarna. Proszę Maryjo już zawsze bądź przy mnie. Wiem, że proszę o wiele, a w sumie mało robię w tym kierunku. Jednak mam nadzieję, że kiedyś przyjdzie dzień, w którym będę wolna od tych wszystkich dolegliwości i swojej przeszłości oraz wszystkich grzechów. Nowennę odmawiałam w czasie postu, przez cały post nie piłam też alkoholu. Czas postu również wpłynął na mnie pozytywnie, chodziłam na Drogę Krzyżową, Gorzkie Żale, nie opuszczałam już niedzielnych Mszy. Po raz kolejny oglądnełam „Pasję” Mela Gibsona. Jednak tym razem płakałam jak bóbr, oglądałam ją z serce, widziałam jak cierpiał za nas Jezus i kochajmy Go za to! Polecam też film pt „Bóg nie umarł”. Nowennę będę odmawiać, mam nadzieję już zawsze, zaczęłam kolejną, jednak znowu odmawiam ją „na raty”. Byłam również na Nabożeństwie Uwalniającym i Uzdrawiającym w Duchu Świętym. Ludzie zasypiali w Duchu, było ich wielu, mnie też ksiądz pobłogosławił ale bałam się, serce biło mi jak oszalałe. Jednak wiem, że Duch Święty i tak na mnie spłynął, może nie w tak silny sposób ale łagodniej. Nabożeństwa te są bardzo piękne, polecam! Wiem, że rozpisałam się, że pisałam może trochę chaotycznie i mimo tego, że nie otrzymałam od Maryi całkowitego uzdrowienia to już nie zwątpie, będę modlić się dalej. Kocham Cię Maryjo, Dziewico z Pompejów i Twojego Syna Jezusa Chrystusa. Bóg z Wami!