Ewa: Moja wdzięczność dla Matuchny jest nie do wypowiedzenia

Nie pamiętam czy najpierw przeczytałam o Nowennie Pompejańskiej a potem okazało się że moja córka jest chora na anoreksję czy było odwrotnie. Fakt jest taki że wydrukowałam sobie sposób odmawiania Nowenny i go odłożyłam. W przypadku różnych innych dokumentów odłożonych byle gdzie ginęły one gdzieś między innymi papierami. Z Nowenną było inaczej, zawsze leżała na widoku, w biurze, w przedpokoju nawet w kuchni, zawsze była. Okazało się że córka jest chora na anoreksję. Te osoby których choroba ta dotknęła wiedzą przez jaką gehennę przechodzi cała rodzina i osoba chora. Próby leczenia, tłumaczenia, prośby itp na nic się zdają. Na szczęście jest Nowenna Pompejańska, po którą sięgnęłam. W czasie jej odmawiania bywało różnie, czasami miałam wrażenie że diabeł jest wszędzie, szaleje w moich dzieciach i w mężu.Nigdy nie zrezygnowałam, trudno było do końca, ale owoce zaczęły się pojawiać dość szybko. Dostaliśmy namiar na psychoterapeutę który bardzo pomógł mojemu dziecku, a Pan Bóg podpowiadał na różne sposoby jak mamy postępować. Zmniejszyła się również ilość i natężenie konfliktów między tatą i dziećmi. Matuchna zaprowadziła nas również do tworzącej się wówczas w naszej parafii Róży Różańcowej Rodziców modlących się za swoje dzieci. Modlimy się z mężem codziennie za dzieci. W naszej rodzinie jest spokojniej, nasze dzieci się wyciszyły aczkolwiek jeśli chodzi o córkę to jeszcze długa droga do wyleczenie, ale wierzę że Matka Boża nam pomoże.Na pewno wrócę do tej modlitwy, bo ciągle jest tyle intencji do wymodlenia, myślę że rozpocznę w dniu 22.10.2014, w dniu w którym pierwszy raz obchodzić będziemy wspomnienie świętego Jana Pawła II. Moja wdzięczność dla Matuchny jest nie do wypowiedzenia. Ewa