Monika: pragnę wierzyć, że Mateczka mnie wysłuchała

Nie wiem od czego zacząć. Może od tego, co sprawiło, że sięgnęłam po modlitwę?

Jestem młodą kobietą, studiuję, wyszłam za mąż, zapragnęliśmy dziecka. Tzn, ja pragnęłam od dawna, bo instynkt macieżyński obudził się we mnie już dawno, ale ja czekałam na tego jedynego więc pozostawała mi miłość do dzieci cudzych. Niestety droga do macierzyństwa nie jest dla mnie prosta. Zaszłam w ciążę dwa razy. Pierwszą poroniłam stosunkowo wcześnie – ok 7 tc, kolejna również była ciążą skomplikowaną od początku, leżałam raz w domu, raz w szpitalu, niestety w 16 tc pewnej nocy spełnił się najczarniejszy scenariusz i straciłam maleństwo… już abstrahując od fizycznego aspektu, Gorycz, rozpacz rozrywała mi serce. Oczywiście nie obyło się od pytań: „Dlaczego ja?!”. Ale nie wiem czemu, ciągle, w całej tej niemocy, upadku, z tyłu głowy, w kącie serca, czułam od samego początku, od 1 dnia po stracie nadzieję, i jakby niewytłumaczalne oparcie. Nie mówię tutaj o oczywistym wsparciu męża, rodziny, przyjaciół, ale dziś z perspektywy czasu, mogłabym to zobrazować tak, jakby przy tym wszystkim, co się działo, i po tym wszystkim, czułam jakby Jezus, moje serce, tak bardzo mocno przytulał do swojego serca… Tak jak możesz sobie wyobrazić, że bardzo cierpisz, i ktoś tak bardzo mocno cierpiąc z tobą trzyma cię kurczowo przy swoim cieple, i nie odpuści Ci… Naprawdę z jednej strony bardzo cierpiałam, a z drugiej nie zgasł we mnie płomień nadziei ani na chwilę, i jakby wciąż wiedziałam, że jeszcze spróbuję… Ale tym razem, oprócz postawienia na świetną lekarkę, której uwierzcie mi też nie spotkałam przypadkowo, a to kobieta anioł i świetny specjalista, to umocniłam swoją wiarę. Pytania „dlaczego ja”, zaowocowały wyciszeniem, wsłuchaniem się w wolę Bożą, większym praktykowaniem, no i ogólnie: zaplanowaniem kolejnej ciąży z Bogiem. My, ludzie z do tej pory średnim praktykowaniem, podjęliśmy się Nowenny Pomejańskiej… Próbowaliśmy raz, ale po kilku dniach doszło do nieporozumienia i po tygodniu zaczęliśmy od nowa. To było potrzebne – poukladaliśmy priorytety, potrzebowaliśmy wspólnie postawić modlitwę na 1 miejscu, cokolwiek by nie wyskoczyło, będziemy się modlić, rano, czy późnym wieczorem, czy w drodze, czy w przerwach, ale odmówimy. I dotrwaliśmy do końca 🙂 momentami było ciężko się zgrać, ponieważ woleliśmy modlić się razem, ale udało się. W międzyczasie dostaliśmy zielone światło do starań. Skończyliśmy nowennę w 9 maja. A teraz od 20 maja liczę swój 1 tydzień ciąży… Dacie wiarę… Błagaliśmy Maryję o zdrową ciążę i dzidziusia. Jestem tuż przed 1 wizytą kontrolną. Mam lekkie plamienia, więc domyślam się, że będę musiała mocno się oszczędzać, nie będzie najprościej, ale bardzo mocno pragnę wierzyć w to, że Mateczka mnie wysłuchała, i wyprosiła mi u Jezusa tę ciążę, która tym razem dobrze się skończy… Wciąż więc czekam na jej ostateczne spełnienie, ale już teraz mogę poświadczyć, że faktycznie w ciągu Nowenny działo się dużo pozytywnych rzeczy, małych kroczków które mają wpływ na to, że dziś jestem w tej ciąży, że z moim mężem bardzo dobrze nam się układa. Bóg zapłać za tę stronę, która pomogła nam w codziennej modlitwie, oraz za dobrych ludzi, którzy się tak tutaj wspierają, jak widziałam w komentarzach. Bardzo proszę Was, abyście choć westchnęli do nieba, w intencji mojej ciąży, mojego dzieciątka, aby dane mu było się narodzić, i abym mogła wychować je na chwałę Panu. Serdecznie pozdrawiam!