Jadwiga: Doznałam nawrócenia, którego zawsze bardzo pragnęłam

Witam serdecznie,

Chciałabym podzielić się z wszystkimi swoim listem, świadectwem.

Byłam w 6 miesiącu ciąży, kiedy depresja po raz kolejny zaprowadziła mnie w dalekie doliny rozpaczy. Nieuzasadniony lęk i strach przenikały moje ciało, a w moim życiu nie pozostało nic oprócz odcieni szarości i wszechobecnej pustki. Nie chciałam przyjmowac leków ze względu na ich negatywny wpływ na rozwój dziecka. Do końca ciąży postanowiłam „jakoś przetrwać.” Moja przyjaciółka zaproponowała, czy nie chcę wesprzeć się modlitwą. Wtedy po raz pierwszy usłyszałam o Nowennie Pompejańskiej. Wcześniej bardzo mało się modliłam, a różańca nie odmawiałam prawie wcale! Jednak decyzję o rozpoczęciu nowenny podjęłam bardzo szybko. Wierzyłam, że odnajdę w niej ratunek.

Nie wiedziałam jednak w jakiej intencji się modlić. Czy prosić o wyjście z depresji czy modlić się za któryś z miliona problemów, które mnie prześladowały bez końca. (W depresji każdy powód jest dobry do nieustannego zamartwiania się).

Wybrałam jednak problem, który najbardziej mnie prześladował, doprowadzał na ataku histerii, problem na który nie miałam wpływu. Nie było jednak łatwo. Brak koncentracji, zniechęcenie i przewlekłe zmęczenie nie ułatwiały modlitwy. Na początku nie potrafiłam się skupić, odbiegałam myślami, bywało że zasypiałam w połowie różańca. Martwiłam się, że Matka Boska nie przyjmnie tak „niepoprawnej modlitwy”. Z czasem jednak coś się zmieniło. Modliłam się spokojniej, świadomiej, czułam bliskość Matki Boskiej. Właściwie wydawało mi się, że bez różańca nie potrafię już żyć. Co jednak zmieniła nowenna w moim życiu…. zmieniła wiele. Problem nie rozwiązał się do końca, jednak nie poszedł on w złym kierunku. Wcześniej byłam pewna, że z tej sytuacji nie ma wyjścia, że jest to problem nie do przeskoczenia, że wszystko zakończy się źle. Dzięki nowennie odzyskałam spokój i wiarę. Problem przestał być problemem. Patrzę na niego zupełnie inaczej. Jest to sprawa drugorzędna. Na myśl o nim, nie dostaję ataku paniki, nie śni mi się w nocy, widzę że nie jest to koniec świata. Z dnia na dzień stawałam się spokojniesza, wszystko cichło, znikało a w moim sercu pojawiła się NADZIEJA. Nadzieja na lepsze jutro. Coś co w depresji tak naprawdę nie istnieje! Różaniec przyniósł mi również głęboką wiarę, przemianę. Zbliżył mnie do Boga. Dał mi tak naprawdę nowe życie. Otrzymałam dużo łask. Mimo tego, że daleko jeszcze do całkowitego powrótu do zdrowia, dzięki modlitwie jestem w stanie wstać rano z łóżka, spojrzeć inaczej na otaczający mnie świat, umyć się, zrobić śniadanie… przeżyć dzień… Doznałam nawrócenia, którego zawsze bardzo pragnęłam.