Patrycja: „Czasem słońce, czasem deszcz…” ważne, że Pan Bóg w naszym życiu jest

Mam 24 lata. Właściwie jestem już w trakcie swojej szóstej nowenny. Napisanie świadectwa odkładałam, ponieważ chciałam napisać je w momencie kiedy moja któraś konkretna intencja zostanie wysłuchana. Tak się jednak na razie do końca nie stało. Czytam świadectwa codziennie i trochę się od tego uzależniłam. Niejednokrotnie zdarzało się, że czułam przygnębienie kiedy czytałam, że „moja  prośba nie została wysłuchana, ale piszę to świadectwo…”. Denerwowało mnie, że czytam świadectwo, które do końca świadectwem nie jest, tymczasem teraz robię to samo. Z perspektywy czasu widzę jak wiele zmieniło się w moim życiu. Tak naprawdę od początku gdy tylko dowiedziałam się o nowennie zaczęłam ją odmawiać i bynajmniej nie przerażała mnie długość jej trwania. Modlitwy jednak uczę się cały czas i staram się aby była coraz to doskonalsza. Ostatnio przypadkowo usłyszałam, że różaniec powinien być  „śledzeniem” życia Maryi i Chrystusa z odmawianą w tle modlitwą. Uważam, że odmawiając różaniec powinno się czcić Maryję i przeżywać kolejne tajemnice, do czego właśnie dążę w tej modlitwie. Co zmieniło się w moim życiu odkąd zaczęłam odmawiać nowennę? Stopniowo zaczął się zmieniać sposób mojego myślenia, który cały czas ukierunkowuje mnie na życie zgodnie z zasadami naszej religii. Może to zabawne, ale  pomimo iż jestem osobą, która zawsze potrafiła powiedzmy żyć dobrze (jestem wrażliwa, mam tysiąc zasad, poza tym sumienie nie dałoby mi spokoju), to bardzo odczuwałam wpływ świata na siebie. To on w końcu w dzisiejszych czasach kształtuje nas i nasze postępowanie, robią coś wszyscy = tak to ma widocznie wyglądać = to jest ok i dobre = też tak zrobię. Czasami trudno zrezygnować z takiego myślenia, a ja właśnie dzięki nowennie postanowiłam zachować czystość przedmałżeńską, przestaję przejmować się opiniami innych ludzi, rozpaczać nad swoją samotnością i zaczynam myśleć w kategoriach życia wiecznego i dobrego, a nie ziemskiego skupionego na materializmie. Myślę, że to Bóg może dać nam prawdziwe szczęście, bez Niego zawsze będziemy odczuwać jakąś pustkę i tęsknotę. Dzięki nowennie zaczęłam odczuwać opiekę Matki Bożej, radość z uczestnictwa we mszy św. czy z modlitwy. Otrzymałam parę subtelnych sygnałów potwierdzających w chwilach zwątpienia, że Bóg naprawdę mnie kocha i to wszystko ma sens. Żyję w łasce uświęcającej, odmawiam inne modlitwy i  nowenny. Zawsze byłam dość zdystansowana wobec obcych ludzi czy nowych znajomości, tymczasem teraz czuję się szczęśliwa, jestem wiecznie uśmiechnięta i najwidoczniej emanuje to ze mnie bo zaczęli do mnie chociażby w tramwajach czy miejscach publicznych zagadywać różni życzliwi ludzie czy po prostu się miło uśmiechać. Stałam się pewniejszą siebie osobą, która jest otwarta na ludzi, rozmowna i wie czego chce. Spotkał mnie szereg sytuacji, które pozwoliły mi uwierzyć w siebie. Pomimo niepewności co wydarzy się w niedalekiej przyszłości (właśnie się bronię i wracam do rodzinnego miasta z zamiarem skupienia się na szukaniu pracy w całej Polsce, bo w zawodzie) przestałam się tym zamartwiać, zostawiam to w rękach Maryi i czuję niejaki spokój. Ponadto poczułam, że naprawdę kocham ludzi, uwielbiam, chwalę i dziękuję Bogu za wszystko co stworzył i co mam w swoim życiu. Polecam gorąco tę modlitwę. Przede wszystkim trwajcie mimo wszystko, bądźcie cierpliwi i ufajcie. Modlitwa ta nie zawsze zabiera zło z naszego życia, ale dodaje sił, aby z pomocą Chrystusa dźwigać nasze krzyże oraz zbliża do Boga uświadamiając co w życiu jest ważne. Modlitwy nigdy za wiele, a może z niej wypłynąć tylko dobro. Ta modlitwa jest cudowna, zmienia nasze serca, życie oraz chroni przed wpływami zła.

Zobacz podobne wpisy:

Krzysztof: Bóg jest moją mocą Celine: Otrzymałam najpiękniejszą łaskę Beata: Coraz więcej wiary