Aleksandra: Będziemy rodzicami

Na Nowennę Pompejańską trafiłam przypadkowo, kiedy w chwilach zwątpienia spowodowanych nieudanymi próbami poczęcia dziecka wpisywałam w wyszukiwarkę hasła, które miały zaprowadzić mnie do stron – dających nadzieję. I tak trafiłam na stronę świadectw – lepiej trafić nie mogłam 🙂 Wiedziałam, że nie było to kwestią przypadku i jest to znak z góry. Wierzyłam głęboko, że nadejdzie dzień, kiedy ja podzielę się z Wami moimi łaskami, które wyprosiła dla Nas Maryja!

W lato 2018 roku rozpoczęliśmy z mężem starania o powiększenie rodziny – dar rodzicielstwa. Pomimo stałej opieki lekarza specjalisty ja wciąż czułam, że coś jest „nie tak”. Brałam lek od tarczycy, który miał zwiększyć szanse na poczęcie dziecka. Miałam jednak wrażenie, że moja pani doktor (która wiedziała, że po ślubie zaczniemy starać się o dziecko) wystawia diagnozy „na oko”, nie poprzedzając wprowadzanych zmian w leczeniu żadnymi badaniami. Znam swoje ciało i czułam, że diagnoza jest błędna. Po prostu czułam, że nie będę mogła zajść w ciążę. A pani doktor dalej lekceważyła symptomy i objawy, nie zlecając żadnych dodatkowych badań, a jedynie „zgadując” co może być przyczyną. Kiedy p. doktor zaczęła podważać swoje wcześniejsze diagnozy, mój niepokój urósł w siłę. Nowennę zaczęliśmy odmawiać wspólnie z mężem w niedzielę, 23 września. Prosiliśmy o to, aby w naszym życiu pojawiło się zdrowe dzieciątko. Kiedy 15 listopada skończyliśmy ją odmawiać, poczułam smutek i rozczarowanie. Wiedziałam, że to złe, bo nie można traktować Pana Boga w kategorii „maszynki do spełniania życzeń”. A jednak łapałam się na tym, że chwilami tak to z mojej strony wyglądało. Dopiero po czasie zrozumiałam, jak wiele łask wówczas otrzymaliśmy od Pana i naszej Mamy – Maryji :). W trakcie odmawiania nowenny trafiłam do innej p. doktor, która po przeprowadzeniu badań i zebraniu obszernego wywiadu zleciła mi lek, który miałam brać przez 3 m-ce. Wreszcie czułam się „zaopiekowana” i wiedziałam, że jestem w dobrych rękach specjalisty, który jest nie tylko profesjonalny ale i empatyczny. To jednak nie koniec „łask” jakie otrzymaliśmy. Kiedy 17 października odmawialiśmy nowennę siedząc na ławce w parku dostaliśmy wspaniały znak od Pana, że z nami jest. Na niebie pojawiła się tęcza, która przybrała kolory -niebieski-czerwony (kolory promieni wychodzących z serca Jezusa, w obrazie „Jezu ufam Tobie”) a obok niej chmury, które przybrały kształt gołębicy. Wiedzieliśmy oboje, że Pan jest z nami, w lepszy sposób nie mógł nam tego ukazać. W trakcie tej nowenny nie ominęło nas jednak działanie złego. Zdarzały się między nami kłótnie, moja rodzina zaczęła nas wrogo traktować (bez powodu). Czuliśmy, że i te „znaki” nie są dziełem przypadku ale działaniem złego, który próbował mieszać. Trwaliśmy jednak w modlitwie ufając Panu.

Kolejną Nowennę rozpoczęliśmy w niedzielę -18 listopada – pojechaliśmy z mężem do Sanktuarium Matki Bożej w Częstochowie, zawierzając Jej nasze troski. Prosiliśmy o dar rodzicielstwa, jednak za namową pewnego księdza na końcu modlitwy wypowiadaliśmy słowa ” Niech się dzieje Wola Boża”. W trakcie odmawiania zarówno pierwszej, jak i drugiej Nowenny -czułam opiekę Matki Bożej. Niepokój mijał, chwil zwątpienia było coraz mniej – jego miejsce zajmował pokój w sercu. Wiem, że jest w tym też zasługa mojego męża, który nawet przez chwilę nie wątpił, że Pan nas wysłucha i uczył mnie cierpliwości. W trakcie tej drugiej Nowenny „pogodziłam się” z tym, że Pan Bóg może mieć wobec nas inny plan – prosiłam o to, bym umiała przyjąć to z pokorą. Czułam jednocześnie, że wszystko będzie dobrze i że Pan chce abyśmy byli rodzicami. Nasz cud był z nami już w Wigilię Bożego Narodzenia, potwierdził to test ciążowy wykonany 1 stycznia – taki prezent noworoczny :). Zaszłam w ciążę w trakcie odmawiania części dziękczynnej. Wczoraj – 22 stycznia- widzieliśmy na USG bijące serduszko naszego 7-tygodniowego Szczęścia. Nie ma słów, którymi można opisać co się wówczas czuje.

Drugą Nowennę zakończyliśmy 10 stycznia, a 4 dni później – w Sanktuarium Maki Bożej w Częstochowie dziękowaliśmy osobiście za wyproszenie dla nas łaski rodzicielstwa. Rozpoczęliśmy jednocześnie kolejną Nowennę – prosząc Maryję o wyproszenie dla nas łaski ciąży i porodu bez powikłań. Wiem, że Maryja nas nie opuści i że nie ma powodu do niepokoju. W głębi serca czuję, że wszystko będzie dobrze, bo Mama jest z nami :). Rozumiem doskonale osoby, które piszą w swoich świadectwach, że Nowenna Pompejańska uzależnia. I nie chodzi tu nawet o to, że odmawiając ją prosimy o daną łaskę – ale o to, że wówczas intensywniej odczuwamy obecność Maryji w naszym życiu, a nasze serce przepełnia radość i pokój. Wiem, że Nowenna, którą modlę się obecnie z mężem – nie jest ostatnią, którą odmówię. Trwajcie w modlitwie i zawierzajcie swoje życie Maryji i Panu – Oni najlepiej wiedzą, co jest dla nas najlepsze i czego najbardziej potrzebujemy w danej chwili.

Chwała Panu!