Balbina: Zawierzyłam bezgranicznie i prosiłam o cud

Pierwszą Nowennę rozpoczęłam 13.10.2014 r. Byłam wówczas w bardzo złej kondycji psychicznej do tego stopnia, że nie opuszczały mnie myśli o samobójstwie. Od lat ciągnące się długi, awantury z mężem i dzieląca nas nienawiść odbierały chęć do dalszej egzystencji, a wokół nie było żadnej pomocy. Problemy i nieudolność w pracy, poważne kłopoty wychowawcze z synem nastolatkiem pogłębiały mój stan (bóle głowy, bóle serca, zaniki pamięci, rozdrażnienie i żal do całego świata, bezsenne noce, wycie w poduszkę, brak nadziei na lepsze jutro). Mieszkanie w małej kawalerce z mężem i nastolatkiem nie pomagało w tej sytuacji, wręcz przytłaczało aż do bólu. Zaczęłam więc modlić się o większe mieszkanko, a kilka dni później rozpoczęłam drugą intencję. Było potwornie ciężko, sytuacja niespecjalnie się zmieniała, ale ja odczułam po raz pierwszy błogi spokój. Wyciszyłam się, stałam się mocniejsza i przestałam się wreszcie bać o każdy następny dzień. Zaczęłam przesypiać całe noce, uczęszczać w niedziele z mężem do kościoła. Tu muszę zaznaczyć, że wcześniej każda niedziela kończyła się kłótnią i mąż robił wszystko, żeby wykręcić się od mszy św. W czasie tych dwóch nowenn usłyszałam głos Maryi „będziesz miała piękne mieszkanko”, a innym razem poczułam bardzo intensywny zapach różany. Chociaż odmawiam już szóstą nowennę, nigdy więcej się to nie powtórzyło, ale zarazem tylko ta pierwsza intencja nie spełniła się jeszcze. Myślę zatem, że pobudzenie moich zmysłów miało na celu obudzić we mnie nadzieję, że w późniejszym czasie otrzymam tę łaskę. Kolejne łaski były natomiast cudem. Zgodnie z trzecią intencją mąż przeszedł przemianę duchową, stał się zupełnie innym człowiekiem. Nie jest od razu święty, ale stał się cierpliwy, troskliwy, dobry. Muszę przyznać, że podczas tej intencji zły stawiał nam na drodze tak drastyczne zdarzenia, że dało się namacalnie wyczuć jego hardą walkę o duszę męża. Zawierzyłam jednak bezgranicznie i prosiłam o cud. Nie będę pisać szczegółów ale stał się cud. Jestem szczęśliwą żoną swojego męża. Pozostałe intencje dotyczyły innych spraw rodzinnych oraz ekonomicznych i wszystko pięknie się układa w tym zakresie. I ostatnia intencja, przy której prawie zwątpiłam. Mój syn opuścił się w nauce do tego stopnia, że miesiąc przed zebraniem rady pedagogicznej miał z większości przedmiotów wystawione oceny niedostateczne. Wracałam z zebrania załamana, ponieważ już wcześniej, bo od 28 kwietnia odmawiałam Nowennę Pompejańską w intencji jego klasyfikacji do kolejnej klasy bez żadnej poprawki, a efekty okazywały się druzgocące. Przepytywałam dziecko z lekcji, tłumaczyłam matematykę, prosiłam, żeby mówił o każdym sprawdzianie, ale jedynki sypały się jak z rękawa. Pocieszałam się, że przecież wiele osób w Nowennie Pompejańśkiej modliło się np. o wyjście z ciężkiej choroby i często dopiero po kryzysie następowało uzdrowienie. Odmawiałam też Koronkę, byłam w tej intencji na Jasnej Górze, prosiłam o wsparcia modlitewne klasztory, Ojca Pio, Jana Pawła II. Do samego końca nie miałam pozytywnych wiadomości. I wreszcie w ostatnią niedzielę zostały wstawione oceny do e-dziennika. Mój syn nie miał żadnej jedynki. Wiem już, że dla naszej Mateńki i Jej Syna nie ma rzeczy niemożliwych. Po prostu ufaj.