Gosia: Do dziś dnia nie mogę pojąć, jak wielkie jest miłosierdzie Boga

Witam Was Kochani,

Obecnie odmawiam nowenne drugi raz po okresie ponad rocznej przerwy. Za pierwszym razem modliłam się w intencji powrotu ukochanej osoby, którą straciłam, jak mi się wydawało z mojej winy. Ciężko było mi zapomnieć o wspólnie spędzonych chwilach i tak któregoś razu przypadkiem natrafiłam na informacje na temat nowenny .

Przyznam, że tamten czas był dla mnie niesamowicie trudnym okresem, nie tylko emocjonalnie, ale też z powodu nowej pracy i studiów, które wymagały ukończenia. Napotykałam mnóstwo trudności, ale Matka Przenajświętsza nie zostawiła mnie samą ! W chwilach, kiedy wydawało mi się, że nie jetsem w stanie znaleźć rozwiązania moich problemów stawiała na mojej drodze ludzi, którzy mnie wspierali i pomagali mi ( zupełnie obcych mi ludzi ).

Przyszedł także dzień, kiedy po dwóch latach rozłąki odezwał się mężczyzna, o którego powrót kierowałam swe modlitwy. Spotkałam się z nim i uświadomiłam sobie, że nie jest on osobą, z którą chciałabym wiązać swoje życie, choć nigdy wczesniej tego nie spostrzegłam. Matka Przenajświętsza postawiła go przede mną ponownie, by ukazać mi coś, czego nie zauważyłam wcześniej pod wpływem zauroczenia tym człowiekiem.

Dziękuję Jej za to z całego serca. Nadszedł moment, kiedy w moim życiu zaczęło się wszystko komplikować. Było to już kilka miesięcy po ukończeniu pierwszej nowenny. Dalej nie miałam obok siebie ukochanej osoby, brakowało mi pieniędzy, mimo że ciężko pracowałam. Podjęłam wówczas bardzo przykrą dla siebie decyzję i wyjechałam za granicę w celach zarobkowych, choć praca, którą mi zaoferowana daleka była od moralności.

Popełniłam ogromny błąd, o czym jak to zwykle bywa przekonałam się na miejscu. Było mi strasznie źle tam, daleko od najblizszych, w zależności od swoich pracodawców. Nie miałam nawet odwagi prosić Boga o przebaczenie i pomoc, ponieważ odczuwałam przytłaczające poczucie winy, że w koncu sama wybrałam sobie taki los.

Któregoś razu przebywając za granicą zobaczyłam Kościół. Weszłam do Niego. W poczuciu beznadziejności i , z myślą, że być może nigdy nie uda wrócić mi się do kraju pomodliłam się płacząc i prosząc Boga o przebaczenie. Nie wiem, jak opisać to, co się później działo. Czekała mnie długa droga cierpienia, wyczerpania, uciekania w zimnie, bez noclegu, z garstką pieniędzy, które udało mi się zarobić. Chyba zabrakłoby mi palców, aby zliczyć przypadkowo spotkanych ludzi, którzy zupełnie bezinteresownie mi pomogli.

Dojechałam do Polski. Do dziś dnia nie mogę pojąć, jak wielkie jest miłosierdzie Boga. W sytuacji, kiedy to ja Go zostawiłam, świadomie i bez żalu On nie zostawił mnie samą. Chcę Wam powiedzieć jedno Kochani, że czasami nam wydaje się, że już nic nie da się zrobić dobrego z naszym życiem, że nie ma wyjścia z pewnych sytuacji, ale uwierzcie mi- dla Boga, Matki Przenajświętszej, Świętych, którzy się za Nami wstawiają i całych zastępów Aniołów nie ma nic niemożliwego ! Rozum ludzki to nie to samo, co pojmowanie spraw i rzeczy przez byty duchowe.

Sytuacja, która mi się przydarzyła stała się początkiem mojej drogi nawrócenia. było mi ciężko wstać po takim upadku, ale nie potrafiłam nie wielbić Boga za to, co mi uczynił. Po dziś dzień jak każdy człowiek miewam chwile słabości i zwątpienia. Czasami odmawiam różaniec i dostrzegam, że moje myśli są dalekie od modlitwy innym razem z trudem jestem w stanie się przemóc do odmawiania różanca. Za każdym razem staram się wbrew wszystkim trudnością sprostać czoła tej modlitwie. Nie poddawajcie się i Wy. Oni tam na górze lepiej wiedzą od nas, jak pokierować naszym życiem. Bywa, że największe zło są w stanie zamienić w wielke dobro.

Życzę Wam dużo łask i miłości !

Gosia