Kasia: Bóg nas kocha i nigdy nas nie opuści

Zaglądam na tę stronę codziennie od sierpnia tego roku, i dzisiaj, dzień przed zakończeniem mojej drugiej Nowenny, stwierdziłam, że pora dać moje świadectwo. Dodam tylko, że każde Wasze świadectwo dodaje mi niesamowitej siły, i codziennie wieczorem odmawiam 10 różańca za Was wszystkich.

Nowennę odnalazłam w sierpniu. A raczej to ona odnalazła mnie. Mam dopiero 21 lat, jednak problemy zaczęły mnie przerastać. W czerwcu zostawił mnie chłopak, który był darem od Boga, którego wtedy niestety nie doceniłam. Na domiar złego sytuacja finansowa w rodzinie pogorszyła się, a na badaniach kontrolnych okazało się, że mam podejrzenie boreliozy i cukrzycy. Jestem osobą nerwową, kiedyś chodziłam do psychologa, więc nawał tego wszystkiego przerósł mnie. Zaczęłam mieć złe myśli. Codziennie płakałam. Czułam się samotna, zwłaszcza, że w tamtym okresie przebywałam sama w Londynie na praktykach.Szukałam ratunku i przypadkowo odnalazłam nowennę pompejańską, która od tamtej pory jest nieodłącznym elementem mojego życia.

Ktoś może powiedzieć, że jestem samolubna, ale postanowiłam modlić się o powrót ukochanego. Zdecydowałam tak, ponieważ rozstanie z nim sprawiło, że straciłam osobę, na którą mogłam zawsze liczyć, która mnie zawsze wspierała, i która jednocześnie wciąż była obecna w moim życiu, gdyż ów chłopak zaproponował przyjaźń, bo jak stwierdził jestem dla niego ważna i nie chce mnie stracić, dlatego więc miała ciągle nadzieję na powrót.

Początki nowenny były strasznie trudne. Dużo płakałam. Byłam zła na Boga, że mnie krzywdzi. Jednak każdego dnia stawałam się silniejsza, spokojniejsza. Nowennę skończyłam na początku października, by zaraz rozpocząć kolejną w tej samej intencji, z tą zmianą jednak, że tym razem nie prosiłam o powrót, a o szansę bycia z tym chłopakiem, szansę byśmy mogli wspólnie żyć w miłości i wierze i razem podążać za słowem Pana. Ta nowenna okazała się być o wiele trudniejsza niż pierwsza. W połowie dostałam depresji. Ciągła obecność tego chłopaka w moim życiu i niemoc bycia z nim sprawiała mi niesamowity ból i cierpienie. Jednocześnie poszukiwałam pracy i za każdym razem kiedy dostawałam odmowę, załamywałam się. Nie mogłam również spać. Jednak nie przerwałam modlitwy. Modłiłam się jeszcze goręcej. Pewnego dnia znalazłam w internecie wpis, że gdy jest nam źle i obwiniamy Boga o wszelkie zło, powinniśmy uklęknąć, lub położyć się krzyżem i wołać: „Boże czemuś mnie opuścił!”, by następnie powtórzyć: Mnie się to należy. Od tej pory w chwilach zwątpienia i rozpaczy kładłam się krzyżem na ziemi, rozmawiałam z Bogiem, płakałam i powtarzałam, że mnie się to należy. Przyjęłam brzemię, którym mnie obarczył. Jednocześnie wszystko jakby zaczęło się zmieniać. Po pierwsze postanowiłam ingerować w sprawy boskie. Przestałam kontaktować się z tym chłopakiem, i powierzyłam wszystko Bogu. Przestałam również zamartwiać się każdą porażką związaną ze znalezieniem pracy. Uświadomiłam sobie też, jak wiele łask doświadczyłam od momentu rozpoczęcia pierwszej nowenny od Jezusa i Jego Matki. Nauczyłam się modlić, nauczyłam się pokory i cierpliwości, i tego, żeby nieść swój krzyż za Jezusa, tak jak on niósł Go za mnie. Moja wiara jest silniejsza, każdy dzień rozpoczynam od znaku krzyża i dziękuję Bogu za każdy kolejny dzień. Doceniam to co mam, a moja miłość do Boga sprawia, że moje serce przepełnia spokój i radość. Nie opuszczam też żadnej mszy niedzielnej, co robiłam przez ostatnie dwa lata studiów. Oprócz Nowenny modlę się też do Św. Rity, Św. Judy Tadeusza, oraz Św. Józefa. Każdej niedzieli przyjmuję też Komunię św. w intencji mojego ukochanego, który jest wierzący, jednak teraz się pogubił, i potrzebuje wsparcia bardziej niż ja i modlę, by ponownie umocnił swoją wiarę – jego rodzina jest równie religijna, co moja. Jednak najważniejsze jest to, że uświadomiłam sobie, że jestem dzieckiem Boga, i że Bóg zawsze był i jest obok mnie, podczas kiedy ja oddaliłam się od niego. Uświadomiłam sobie, że poprzez te wszystkie problemy chciał powiedzieć: Kasiu zapomniałaś o mnie, a ja zawsze tu jestem dla ciebie. Bóg ukarał mnie i jestem za to Mu wdzięczna.  Już nigdy nie odwrócę się od Boga, bo on sprawia, że codziennie się uśmiecham i chcę dalej kroczyć w Jego stronę.

Jutro kończę moją drugą nowennę. Już teraz wiem, że następnego dnia zacznę kolejną, w tej samej intencji, ponieważ, wierzę, że Matka mnie wysłucha, wierzę, że ten chłopak jest nadal obecny w moim życiu nieprzypadkiem, jak nigdy wcześniej wierzę, żę będzie dobrze cokolwiek się stanie.

Chwała Panu i Jego Matce! Nie traćcie wiary, bądźcie cierpliwi, trwajcie w modlitwie. Bóg jest z nami w każdej chwili życia i nigdy nas nie opuści. Zawierzcie Jemu całe swoje życie i przyjmijcie Jego krzyż, żeby być godnymi szęścia, które czeka na każdego z nas.