Aneta: Życie z nowenną pompejańską

Po raz pierwszy NP odmówiłam prawie 7 lat temu. Na początku modliłam się głównie o uzdrowienie moich oczu. Znaczna poprawa przyszła po ok. 4 latach. W międzyczasie odmówiłam też nowennę w intencji wielu innych spraw i osób. Jakies 2 lata temu usłyszałam w telewizji historię młodej kobiety, która krótko po porodzie zachorowała cięko na serce i musiała być podłaczona do sztucznego serca a jej stan stale się pogaraszał – musiala czekać na przeszczep. Odmówiłam NP w jej intencji oraz innych osób czekajacych na przeszczep. Po kilku kolejnych miesiącach znowu pokazano tą kobietę w TV. Lekarze mówili,że wydarzył sie cud – kiedy była już w ciężkim stanie i nie było nadziei na ratunek jej serce nagle podjęło pracę a przeszczep okazał się niepotrzebny. Innym razem modliłam się za znajomego czekajacego na wyniki badań oknologicznych – okazały się dobre pomimo poczatkowych złych prognoz.

NP towarzyszy mi każdego dnia. Jest tyle intencji… Nie jest mi łatwo się modlić, gdyż sama cierpię na nerwice lękową. Podczas modlitwy nachodzą mnie lęki – musze ją wielokrotnie przerywać zanim dotrę do końca… Wierzę jednak,że warto. Matka Boska nie raz mnie wysłuchała.