Agata: Cierpliwie czekam bo ufam i wierzę…

Witam! Swoją pierwszą w życiu nowennę pompejańską skończyłam odmawiać jakiś miesiąc temu. Odmawiałam ją w intencji urodzenia zdrowego dziecka, o które staramy się z mężem od dwóch lat. I w ciągu tych dwóch lat, aż 4 razy zaszłam w ciążę. Jakaż była ogromna nasza radość za każdym razem, gdy tylko dowiadywaliśmy się o niej. Niestety nigdy nie trwała długo, ponieważ każda z nich kończyła się przed 6tyg. Mój stan psychiczny z każdą stratą był coraz gorszy. Po tylu niepowodzeniach pomyślałam, że nigdy nie uda nam się mieć dzieci, których tak pragniemy.

Stwierdziłam, że moją ostatnią deską ratunku jest Matka Przenajświętsza. Odmawiałam nowennę dzień po dniu, chodź nie był to łatwy okres w moim życiu. Wszystko zaczęło się walić. Miałam w sobie nieustającą agresję, wszyscy w moim domu zaczęli się kłócić, moi rodzice i ja z mężem również. Czuć było obecność złego ducha na każdym kroku. Wiedziałam, że jest wściekły, bo nagle osoba, której nie chciało się nawet chodzić do kościoła na niedzielną mszę świętą, zaczęła odmawiać 3różańce dziennie. Często chciałam zrezygnować, ale nie poddawałam się. I tak skończyłam nowennę 6.02. I chodź moja intencja jeszcze się nie spełniła, to cierpliwie czekam i będę czekać tyle czasu ile trzeba, bo wiem, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i że Matka Boska zaniosła moją prośbę do Pana Boga, lecz ja muszę podporządkować się jego Świętej Woli i obdarzy mnie łaską wtedy, kiedy uzna, że jest to najlepszy czas. A ja doznałam wiele innych łask, o które nie prosiłam i za które z całego serca dziękuję Matce Bożej. Moje życie jest dużo lepsze od czasu ukończenia nowenny pompejańskiej! I mam nadzieję, że kiedyś tu powrócę i napiszę jeszcze jedno świadectwo, gdy zostanę mamą… Niech Wam wszystkim Pan Bóg Błogosławi!