Łukasz: Do zobaczenia w niebie tato

Przez 108 dni (2 Nowenny Pompejańskie) obiecywałem Maryi, że napiszę świadectwo dlatego teraz to czynię. Ojciec w połowie listopada 2014r podczas badań USG dowiedział się, że ma raka. USG nie są najdokładniejszymi badaniami dlatego już w szpitalu po tomografii komputerowej sprecyzowano pierwszą diagnozę, nowotwór jest na woreczku żółciowym, wątrobie i nie jak przypuszczała osoba robiąca USG trzustce, ale dwunastnicy, co i tak nic nie zmieniało w diagnozie, nowotwór złośliwy, nie operacyjny. Rozpoczęła się walka o życie, centrum onkologi, rozmowy, wywiady, lekarz prowadzący, kolejne badania. W styczniu 2015 ojciec żółknie, nowotwór się rozrasta zajmując drogi żółciowe co uniemożliwia odpływ żółci i owocuje zatruwaniem organizmu przejawiające się żółknięciem całego ciała łącznie z gałkami ocznymi. Przechodzi zabieg wstawienia stentów, plastikowych rurek odprowadzających żółć. W lutym przez 2 tygodnie poddaje się radioterapii. Po tym na chwilę stan zdrowa się poprawia, wyniki poziomu bilirubiny w normie. Jednak to nie trwa długo, USG wykazuje rozrost nowotworu na wątrobie do 9cm, dodatkowo plamy na całym organie i deformację woreczka żółciowego również zajętego przez chorobę. Informacje przekazywane przez lekarzy są czytelne, w każdej chwili woreczek lub wątroba mogą się rozpaść doprowadzając do zgonu w ciągu kilku godzin. W marcu zapychają się stenty, ponownie żółknięcie i inne kłopoty, drgawki, wysoka temperatura, ból który nie opuszczał ojca od listopada jeszcze się nasila. Trafia do szpitala gdzie lekarzom nie udaje się wymienić zapchanych rurek, kierują ojca do prywatnej klinik, tam mają zrobić odprowadzenie żółci zewnętrznie, jednak lekarzom z kliniki udaje się wymienić stenty bez konieczności wyprowadzania zewnętrznych rurek (tutaj widzę działanie Maryi). Od 6 lutego odmawiam nowennę pompejańską intencja „przywrócenie taty do zdrowia”. Ojciec od kiedy sięgnę pamięcią co wieczór klękał i odmawiał jedną część różańca świętego. 31 marcu kończę odmawiać pierwszą nowennę i zaczynam drugą. Stan ojca pogarsza się cały czas, chudnięcie, problemy z jedzeniem, cierpienie wymalowane na całym ciele. Kontakt z onkologiem się urywa, jak można streścić pożegnalne słowa lekarza wszystko co mogliśmy dla pana zrobić uczyniliśmy pozostało czekanie na śmierć (to ze śmiercią to moje dopowiedzenie). Szkoda że nie skierowano ojca do jakiegoś hospicjum domowego gdzie lekarze przepisują morfinę i inne silniejsze specyfiki łagodzące ból te zwykłe na receptę nie wiele wnoszą, a ból przybiera na sile do takiego stopnia, iż ojciec przez 2 tygodnie praktycznie nie śpi, po tym czasie u lekarza rodzinnego dostaje skierowanie do domowego hospicjum, gdzie lekarz jeździ co dwa tygodnie do pacjentów i wypisuje leki uśmierzające ból. Zadziwia mnie przeświadczenie niektórych lekarzy, że pacjent wie gdzie powinien się udać jak radzić sobie z bólem, otóż niby skąd ma to wiedzieć. 24 maja (Matki Bożej Wspomożycielki, Zesłanie Ducha Świętego) kończę 2 nowennę pompejańską stan ojca tak się pogorszył, że wzywany jest Ksiądz przyjeżdża około godziny 23, ojciec jeszcze odpowiada chociaż już nie jest wstanie ruszyć się z łóżka, z trudem odpowiada na słowa kapłana, próbuje się przeżegnać,otrzymuje „odpust zupełny na godzinę śmierci”, przyjmuje namaszczenie chorych (pierwsze miał w grudniu). Szkoda, że ksiądz nie miał wiatyku, ale jak to ujął to co najważniejsze chory otrzymał. 25 maja (święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła) wraz z mamą udajemy się na mszę o godzinie 18:30 po mszy mama jeszcze rozmawia z księdzem który gotów był przyjść i udzielić wiatyku jednak stan ojca już tego nie umożliwiał, nie miał świadomości. Ojciec cierpi mimo oklejenia plastrami z morfiną wzywane jest pogotowie, przyjeżdża około godziny 21:10, ojciec otrzymuje dwa zastrzyki z tramalu, lekarz odjeżdża, ojciec się wycisza, idę odmówić część różańca, po modlitwie wracam jest za pięć 22, tata nie żyje. Modlitwa różańcowa towarzyszyła mu przez całe życie. Na zawsze w mojej pamięci zostaną wspomnienia gdy codziennie brał różaniec, klękał, aby rozmawiać z Bogiem, Maryją, od kilku lat pokochał także Koronkę do Miłosierdzia Bożego jego ostatnią prośbą było, aby ksiądz przed Mszą zmówił wraz z przybyłymi na pogrzeb właśnie tą modlitwę. Pogrzeb rozpoczął się o godzinie 15 Koronką do Miłosierdzia Bożego.

„Różaniec jest Mój i wymaga pokory, bo daje to, czego ja pragnę, a nie wedle swojej woli i swoich pragnień” (z myśli różańcowych Hanny Kloss). Bóg wie lepiej co dla jego owieczek jest najlepsze, Maryja również, dlatego moje własne pragnienia nie są ważne, najważniejsze jest, aby spełniła się Jego wola. Tak często pragniemy obstawiać przy naszych prośbach, za sprawami, które oceniamy jako te dobre, bezmyślnie przymuszając wolę Bożą. Ile to razy podczas modlitwy powtarzamy „bądź wola Twoja” tylko czy świadomie? Jakże prawdziwe są słowa Ewagriusza z Pontu „Nie módl się o spełnienie swych własnych pragnień; niekoniecznie bowiem muszą się one zgadzać z wolą Boga. Raczej módl się tak, jak się nauczyłeś, słowami: bądź wola Twoja we mnie . I w każdej sprawie proś Go, aby spełniała się Jego wola. Bo przecież chce On tego, co dobre i korzystne dla twojej duszy – ty zaś nie zawsze tego szukasz. ”

Nie mam pretensji do Boga, księży, lekarzy … a nawet gdyby coś w podświadomości mi wyrzucało negatywne uczucia, wszystkim wybaczam i sam oczekuję, że Bóg wybaczy mi również i będzie realizował w moim życiu swój plan, poprowadzi mnie najlepszą drogą do Swojego Królestwa, a Maryja, która jest drogowskazem na drodze do swojego Syna będzie moją wspomożycielką, wstawienniczką, opiekunką… Sam trwając na modlitwie różańcowej otrzymałem wiele łask, ale to świadectwo poświęcam mojemu śp tacie. Do zobaczenia w niebie tato.