Bezsilna: Niestety się nie udało

Wydaje mi się, że takie świadectwa też są ważne, aby ludzie mieli świadomość, że modlitwa to nie koncert życzeń, a Bóg i Maryja to nie wróżki chrzestne. Szanuję Boga, dojrzałam do tego, żeby godzić się z jego wolą, bo już wiem, że nigdy niczego na nim nie wymuszę.

Byłam w toksycznym związku przez 5 lat. Wpakowałam się w niego w wieku 21 lat, obecnie mam 27. Była przemoc fizyczna, psychiczna, emocjonalna, ekonomiczna, a także nadużycia seksualne. Z uwagi na bardzo toksyczne wzorce w rodzinie, nie potrafiłam się z tego związku uwolnić. Byłam bardzo nieszczęśliwa, wpadłam w depresję. Ratowałam się terapią, lekami. Odmówiłam kilka nowenn w swojej intencji. Niestety, żadna nie została wysłuchana, ten związek zrujnował mnie. Ostatecznie, po kolejnej zdradzie, były chłopak zdecydował o zakończeniu związku i rozpoczęciu relacji z dziewczyną, z którą mnie zdradzał.

Początkowo rozpaczałam, ale ten związek tak mnie wykończył już wcześniej, że nie trwało to na szczęście długo. Odrodziłam się na nowo – zaczęłam wychodzić z domu, dbać o siebie, poznawać ludzi, miałam wokół siebie przyjaciół, awansowałam w pracy, dostałam podwyżkę, miałam nowe zainteresowania. Niczego mi nie brakowało, nie zabiegałam o żadne nowe relacje, nie szukałam, zostawiłam to Bogu, pozostawałam także w terapii.

Przypadkiem, w trakcie odmawiania nowenny za dusze w czyśćcu cierpiące oraz nowenny do św. Józefa o dobrego męża, poznałam mężczyznę. Nie mogę powiedzieć, że była to relacja najłatwiejsza, bo niestety bardzo dużo strachu i niepewności w związku z poprzednią relacją zaczęło ze mnie wychodzić. On też miał swoje ograniczenia. Byłam przekonana, że pasujemy do siebie, bardzo dobrze się dogadywaliśmy, jednak poznaliśmy się w złym czasie. Nigdy nie zależało mi tak na kimś i nie czułam się z kimś taka spełniona. Nie potrafiłam jednak zwalczyć swoich schematów, uciekałam od niego, bojąc się zaangażować, bo wtedy mogłabym się wystawić na ponowne odrzucenie. Ostatecznie on zakończył naszą relację, zmęczony tym, że nie komunikowałam się z nim szczerze.

Oczywiście złamało mnie to, takiego epizodu depresji nie miałam nigdy. Znowu zaczęłam brać leki, które nic nie pomagają. Terapia też nie poprawia mojego stanu. Tęsknię, nie rozumiem. Minęło już kilka miesięcy, a on nadal jest w moich myślach. Odmówiłam nowennę w intencji tego, abym została dobrą żoną i jeżeli taka wola boża – żebyśmy do siebie wrócili. No i nie wróciliśmy. Więc niestety muszę napisać, że ani jedna z odmówionych przeze mnie nowenn nie została wysłuchana. Bóg milczy w mojej sprawie. Może tak miało być, nie wiem. Wiem, że nie będę nikogo o to obwiniać, jest jak jest. Bóg dał, Bóg chciał, Bóg zabrał. Ja na pewno nie zamierzam wchodzić w nowe związki, nie wyobrażam sobie tego, kochając kogoś innego. Byłoby to nie fair wobec nowego partnera. Z drugiej strony ciężko się żyje wiedząc, że moja miłość nie jest odwzajemniona. Byłemu partnerowi życzę wszystkiego, co najlepsze. Dla mnie już szans i nadziei nie widzę.

Ludzie mają różne problemy – mniejsze lub większe. Bardzo się zawsze cieszę, czytając świadectwa, gdy Bóg decyduje na ingerencję i dokonanie jakiegoś cudu. Też o taki prosiłam, ale czasami bywa, że nie każdy otrzyma to, czego pragnie.