Chciałabym złożyć to świadectwo by podziękować. Nowennę zaczęłam w intencji zaliczenia semestru, powiem szczerzę, że niestety przerywałam parę razy i zaczynałam od nowa. Mam pewne schematy w głowie i przez to czasem zaczynam umyślnie coś zawalać mimo tego, że tak naprawdę tego nie chce. Tutaj było podobnie – tak bałam się pewnego zadania, którego miałam wrażenie nie umiem zrobić, że dążyłam do tego, żeby nie zaliczyć. Byłam bardzo sfrustrowana sobą, zrezygnowana i czasem nawet agresywna ze złości. Mimo tego dalej się modliłam. Na koniec semestru byłam w sytuacji bardzo złej, bo zwyczajnie był koniec sesji poprawkowej a ja miałam niezaliczone dwa przedmioty. Okazało się, że jeden z przedmiotów spokojnie miałam szansę zaliczyć a drugi mimo trochę większych problemów też się udało. Wiem doskonale, że bez modlitwy w życiu nie wyszłoby tak jak wyszło. Był moment gdzie już całkowicie zrezygnowałam, płakałam z różańcem w ręku odmawiając nowennę i stwierdziłam, że to może lepiej godząc się z tym, że zawalę semestr. Po tym „pogodzeniu” się z sytuacją zaczęłam czuć jakby ktoś mnie popychał ku temu, żeby jeszcze na koniec spróbować i wiem, że to było z góry i gdyby nie nowenna to nie dałoby rady. Dziękuję.
