Emilia: Nowenna pompejańska o łaskę zdrowia dla dziadków

Rozmawiałam kiedyś ze znajomą Iwoną o modlitwach. Pojawił się temat Nowenny Pompejańskiej. Myślę, że większość osób miało takie myśli, zanim zaczęło odmawiać Nowennę Pompejańską: „no, może kiedyś spróbuję”, „3 różańce dziennie przez 54 dni? Nie dam rady”, „może później”, „nie mam teraz na to czasu” i ogólnie odwlekało tą decyzję na „święte nigdy”. Ja też.Ja i znacznie ode mnie starsza Iwona znałyśmy się z Twittera. Nigdy nie spotkałyśmy się „na żywo”, ale miałyśmy raczej dobrą relację, miło nam się rozmawiało i w którymś momencie okazało się nawet, że chodziłyśmy do jednego liceum. Była ciepłą osobą.

Był 7 kwietnia 2021 roku, 3 dzień po niedzieli Zmartwychwstania, kiedy przeglądając odstawione na czas Wielkiego Postu social media natrafiłam na klepsydrę Iwony. Zmarła w Wielki Czwartek.

Ta informacja mną wstrząsnęła. Nawet nie wiedziałam o chorobie, która ją zabiła. Kilka minut później przyszedł kolejny szok – do pokoju weszła moja Mama i poinformowała, że Dziadek dostał zawału.

Dziadek dawno temu był palaczem. Zerwał z nałogiem po pierwszym zawale, potem miał jeszcze 2 zawały. Ten był 4.

Nowennę Pompejańską zaczęłam odmawiać pod wpływem impulsu. Kiedy ochłonęłam z szoku, zaczęłam się zastanawiać, jak ja dam radę odmawiać 3 różańce dziennie? I to jeszcze w roku szkolnym? Jednak zawsze się udawało. Co prawda, nie zawsze modliłam się z należytą powagą i skupieniem… wrogiem była też senność. Intencją było zdrowie zarówno Dziadka jak i Babci, która ma słabe serce i o którą też bardzo się bałam, czy przeżyje taki szok. Oboje mają ponad 80 lat i coraz większe problemy ze zdrowiem.

Nowennę ukończyłam 30 maja. Zabrany karetką Dziadek szczęśliwie przebył operację udrożnienia żył i szybko wrócił do zdrowia.

Minione Boże Narodzenie spędziliśmy właśnie z Dziadkami. Dziękuję Bogu za każdą chwilę, którą mogę z Nimi spędzić.

Chwała Panu 🙂

Emilia (17 lat)