Wioletta: Mój syn

Piszę po raz drugi. Kilka miesięcy temu pisałam, o tym co się działo w moim życiu i życiu mojego syna po odmówieniu Nowenny. A działo się bardzo źle. Zło przyspieszyło i działo się bardzo dużo. Wiele osób napisało mi, że się za nas modli.

Dzisiaj chciałam dać świadectwo wielkich zmian. Jednego dnia, kilka miesięcy temu, syn szalał, a następnego dnia obudził się bez głodu. Nie chciało mu się pić, ani „jarać”. Był u spowiedzi i powoli prostuje stare sprawy, a jest ich wiele i wiele z nich bagiennych. Ale jest trzeźwy. Modliłam się do Matki, żeby zabrała ten głód, który go zamęczał i zabrała. Jutro idzie na kolejną rozmowę o pracę. Ma plany, znowu był u spowiedzi. Miewa czasami gorsze dni ale jest trzeźwy. I nie szuka okazji. Chociaż czasami dopada mnie lęk, to jednak żyję nadzieją. Odmawiam kolejną już Nowennę i wiem, że będzie dobrze. Może niekoniecznie zgodnie z moim wyobrażeniem i oczekiwaniami, ale na właściwy sposób i we właściwym tylko Matce znanym czasie.