Łukasz: Wcześniak, małżeństwo

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja Zawsze Dziewica. Zanim opiszę swoje świadectwo i obecną sytuację dodam kilka słów wstępu. Mam 38 lat. Urodziłem w katolickiej rodzinie. Byłem przez wiele lat w służbie ołtarza. Podczas studiów niestety moje uduchowienie gdzieś się pogubiło. W 2001 roku poznałem moją obecną małżonkę. To były piękne czasy. Chodziliśmy ze sobą, co niedziela byliśmy w kościele. Po skończeniu studiów w 2009 roku pobraliśmy się z myślą stworzenia rodziny. Zamieszkaliśmy z teściami. Ja pracowałem w mundurówce oraz często dorabiałem w czasie urlopu, a żona pracowała w firmie swojego ojca. Miesiąc po ślubie ujawniła się u niej choroba. Nie mogliśmy zdiagnozować co jej dolega. Początkowo było podejrzenie stwardnienia rozsianego, ale po szczegółowej diagnostyce okazało się, że to borelioza – neuroborelioza z koinfekcjami. Jeździliśmy po lekarzach przez ponad 4 lata. Ponad 4 lata trwała antybiotykoterapia i na koniec leczenia zaczęliśmy stosować zioła, które sprowadzałem z USA. Byłem z nią na każdej wizycie, trwałem dzielnie przy niej pomimo, iż na początku choroby zaproponowała, że może odszedłbym od niej ze względu na jej chorobę. Odmówiłem. Modliłem się o jej zdrowie. Moja Mama też. Dzięki Bogu udało się pokonać chorobę. W 2015 spodziewaliśmy się dziecka. Ciąża przebiegała dobrze, ale w trakcie jej trwania moją żonę ponownie ukąsił kleszcz. To była wielka trauma i znów antybiotyki. Dziecko przestało normalnie się rozwijać i w 27 tygodniu rozwiązano ciążę. Synek urodził się ważąc zaledwie 720 gram. W tym momencie nastąpił mój wielki zwrot duchowy. Szukałem wszędzie pomocy. Znajomy ksiądz dał mi karteczkę z treścią Nowenny Pompejańskiej. Zacząłem się gorliwie modlić przez 54 dni. W trakcie nowenny przystąpiłem do spowiedzi generalnej. Synek zaczął przybierać na wadze. Ale zły duch nie odstępował. W szpitalu jedna z pielęgniarek złamała synkowi kość udową. Konieczna była wizyta w innym szpitalu i założenie łuski gipsowej. Nadal trwałem przy NP. W trakcie jednej z wieczornych modlitw poczułem obecność Królowej Różańca Świętego, moją duszę i serce zalała wielka łaska, poczułem się jakbym był w centrum wszechświata, jakby wszystkie gwiazdy zbliżyły się do mnie. Nabrałem wielkiej siły. Po założeniu gipsu na nóżkę wróciliśmy już do innego szpitala. Niestety najprawdopodobniej w trakcie przetaczania krwi (synek miał anemię) zarażono go wirusem – Cytomegalią. Jego wątroba przestała normalnie pracować. Wstrzymała się żółć i miał cholestazę. Skierowano nas do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie, gdzie byliśmy razem 2 tygodnie. (Cierpienie mojego synka i innych dzieci w CZD było dla mnie strasznym przeżyciem). Lekarze nie mieli na ten stan żadnej recepty. Kazali czekać. Synkowi groził przeszczep wątroby. Po 2 tygodniach poziom bilirubiny delikatnie spadł i po 3 miesiącach od urodzenia pojechaliśmy wreszcie do domu. Wspomnę tylko, że moje dziecko ominęły praktycznie wszystkie choroby wcześniacze: wylewy krwi do mózgu, niewydolność oddechowa (trzeciego dnia po urodzeniu oddychał już sam), retinopatia, martwicze zapalenie jelit, opóźniony rozwój umysłowy. Synek ma teraz 4 latka i poza drobniejszą budową jest zupełnie zdrów. Jest inteligentny, sprawny i jak każde dziecko łobuzuje. Jego życie i zdrowie to cud. Po tym happy endzie po wyjściu ze szpitala zaczęły się problemy w małżeństwie.

Żona zaczęła mnie traktować jak intruza. Wszczynała kłótnie jak synek nie chciał jeść. Jedzenie i jego waga ciała stały się obsesją. Zaczęliśmy rehabilitację syna. Dojazdy do rehabilitantki to ok 130 km raz w tygodniu. Nie mogłem na wszystkich wyjazdach być z nią bo pracowałem. Jeździła wtedy z dziadkiem (jej ojcem). Chciałem, aby nigdy nic nie brakowało mojej rodzinie. Od samego początku, zaraz po ślubie mieliśmy problemy z naszym pożyciem małżeńskim. Żona nie chciała ze mną spać, bo jak twierdziła nie wysypiała się. Nie chciała też współżyć ze mną tak często jak tego potrzebowałem. Nasiliło się to totalnie jak urodził się syn. Po roku od urodzenia popadłem w masturbację i pornografię. Nie dawałem sobie z tym wszystkim rady. Czułem się odrzucony. Kłótnie były o wszystko. Zona kilka razy kazała mi się wyprowadzić z domu. Ale na szczęście wracaliśmy do siebie.

U mnie w pracy od marca w związku z odejściami ludzi większość obowiązków spadła na mnie. Na początku marca teściu miał zawał, trafił do szpitala, a później na 3 tygodniową rehabilitację. Wrócił na Święta Wielkanocne. W czasie jego nieobecności w pomoc żonie w prowadzeniu firmy zaangażował się jeden z pracowników. Zbliżyli się do siebie, nawet okłamała mnie, że jedzie do lekarza, a spotkała się z nim. Twierdziła, że się tylko spotkali. Że nic nie było. Od 7 maja miałem wyjazd służbowy na 3 dni. I to była kropla która przepełniła czarę goryczy. Kazała mi się wyprowadzić i zażądała rozwodu.

W międzyczasie uległem wypadkowi, trafiłem do szpitala. Dzień po zabiegu zadzwoniłem do niej i powiedziałem, że wiem o tym, że mnie okłamała, że nie była u lekarza tylko spotkała się z innym mężczyzną. Powiedziała mi, że chce z nim być i chce rozwodu. Od powrotu ze szpitala mieszkam z Mamą. Dwa tygodnie temu żona złożyła pozew o rozwód. Mam wrażenie, że to działanie złego ducha, bo nawet w trakcie naszych kłótni zaczęła mnie wyzywać od świętojebl*wych i podważać uzdrowienie naszego dziecka jako działanie Boga. Zacząłem odmawiać Nowennę Pompejańską w intencji ratowania naszego małżeństwa i odpędzenia złych duchów. Nowennę Pompejańską kończę 8 lipca. Proszę Was o wsparcie modlitwą w intencji ratowania mojego małżeństwa.