A. – LIST: Chęć modlitwy

Dopiero wczoraj zaczęłam odmawiać te dwie Nowenny, więc nie będzie to typowe świadectwo po ukończonej modlitwie. Mimo to chciałabym się tym świadectwem podzielić ze wszystkimi, szczególnie osobami, które mają wątpliwości czy zacząć odmawiać Nowennę. To będzie już moja 6 i 7 Nowenna. Od prawie roku Nowenny odmawiam niemal jedna za drugą. Ciężko było mi się teraz zdecydować na intencje. Postanowiłam jednak zacząć Nowennę w intencji szczęśliwego przebiegu operacji mojej mamy. I już pierwszego dnia odmawiając tajemnice radosne męczyła mnie cały czas myśl, żeby nie odpuszczać drugiej intencji i też ją odmawiać. Jak już wspomniałam to nie moja pierwsza Nowenna i wiem ile to wymaga czasu, skupienia, poświęcenia. Czasami ciężko było mi odmówić jedną Nowennę, rozpraszałam się, co chwilę, zapominałam, nie miałam czasu i na koniec dnia kończyłam odmawiać. Jednak coś nie dawało mi spokoju. Rozpoczęta Nowenna szła mi wyjątkowo dobrze, szybko i z pełnym skupieniem. To uczucie „wzywające” do rozpoczęcia odmawiania drugiej Nowenny jest nie do opisania – z jednej strony pełne skupienie na pierwszej Nowennie, a z drugiej strony głos w głowie, w sercu, żeby drugiej intencji nie zostawiać. Niesamowite uczucie. Po odmówieniu wszystkich modlitw Nowenny w intencji mamy, postanowiłam rozpocząć od razu drugą Nowennę w intencji mojej siostry. Zaczynając się modlić w tej intencji czułam w sercu spokój, ciepło i pewność, że Bóg pomoże mi odmówić obie Nowenny jednocześnie. To uczucie towarzyszy mi cały czas. To dopiero drugi dzień odmawiania dwóch Nowenn, ale wierzę, że dam radę i że taka jest potrzeba, że obie intencje są równie ważne i żadna z nich nie może czekać. Czuje niesamowite wsparcie i jak czułam „wezwanie” do rozpoczęcia jednocześnie drugiej Nowenny teraz tak bardzo pragnę podzielić się z Wami moimi uczuciami już na samym początku Nowenny.