Jakub: Nawet w obliczu bolesnych przeżyć jesteśmy w stanie kochać

Niech bedzie pochwalony Jezus Chrystus! Kończę własnie swoją drugą nowennę pompejańską. Wszystko zaczęło się kiedy zrozumiałem, że moje małżeństwo rozpada się i wszystkie ludzkie sposoby zawiodły. Był początek sierpnia tego roku. Kończył się cały mój świat. Byłem zrozpaczony. „Jak trwoga, to do Boga”. Poszedłem do spowiedzi i ksiądz polecił mi nowennę pompejańską. Wydawało mi się, że jestem dobrym katolikiem i postanowiłem modlić się w intencji mojej żony. Jednak coś tknęło mnie, że może coś ze mną jest nie tak i postanowiłem modlić się o nawrócenie własne i mojej żony (małżeństwa).

Byłem w tak złym stanie psychicznym, że różaniec był najlepszą częścią mojego dnia. Czekałem na ten moment i modlitwa zupełnie mnie nie męczyła. Nie zawsze miałem czas na modlitwę w dzień. Czasem wstawałem w środku nocy i modliłem się klęcząc przy łóżku mojego synka. Po około miesiącu żona powiedziała mi, że odchodzi ode mnie do innego mężczyzny. Kolejny cios jednak nie załamał mnie i modliłem się jeszcze więcej. Odmawiałem dodatkowo koronkę do łez NMP i nowennę do NMP rozwiązującej węzły. Najświętsza Maryja Panna powoli przemieniała moje serce. Poprzez treści na youtube (ks. Glas, ks. Chmielewski, ks. Witko) zrozumiałem jak wielkim byłem grzesznikiem. Zacząłem uświadamiać sobie mnóstwo swoich grzechów i myślę, że przeszedłem kilkanaście spowiedzi (łącznie podczas ostatnich miesięcy). Mimo, że mieszkam w Pradze gdzie ciężko o Kościół, ciężko o jakiegokolwiek księdza, Maryja postawiła na mojej drodze księdza z Polski który spowiada w każdy czwartek 300 metrów od mojego mieszkania. Myślę, że Matka Boska poprzez pewne treści wytlumaczyla mi również co dzieje się z moją żoną.

W połowie września pojechaliśmy na nasz ostatni wyjazd do Włoch (zaplanowany dużo wcześniej). Żona nie chciała już jechać ale przekonałem ją do tego, bo nasz syn czekał na ten wyjazd. Byłem prawie pewny, że tam stanie się cud. Spędziliśmy kilka dni w Rzymie a następnie kilka dni w Pompejach. Będąc w Pompejach wstawałem codziennie kiedy moja żona jeszcze spała i jeździłem do Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej. Tam odmawiałem różaniec. Ostatniego dnia pobytu w Włoszech kiedy chcieliśmy wrócić do hotelu nawigacja poprowadziła nas do sanktuarium. Oddałem żonie komórkę i ona wpisała jeszcze raz hotel i po kilku minutach nawigacja ponownie poprowadziła nas pod sanktuarium (był 23 września 2017). Zrozumiałem, że Maryja wzywa mnie jeszcze raz do siebie. Kiedy moja żona i synek usnęli pojechałem w nocy modlić się pod sanktuarium. Było zamknięte, modliłem się pod drzwiami słysząc bawiących się Włochów. Wracając do samochodu zaczepił mnie Włoch sprzedający róże. Kupiłem kilka i podarowałem Maryji (zostawiając pod drzwiami sanktuarium) i mojej żonie. Niestety do żadnej przemiany mojej żony nie doszło.

Swoją pierwszą nowennę kończyłem 4-dniowym pobytem w Częstochowie. Tam zrozumiałem swoje grzechy przeciwko pierwszemu przykazaniu i przeciwko przykazaniu miłości. Zrozumiałem, że nie umiałem przekazać żonie wiary, przykładem i słowem. Moja żona była wtedy ze swoim nowym partnerem – zrozumiałem co znaczy cierpieć za grzechy osoby, którą się bardzo kocha. JEDNEJ osoby. Pan Jezus i Matka Boża cierpieli za wszystkie grzechy, kochając dużo mocniej niż ja. Zrozumiałem przez to bezmiar miłości Boga do ludzi.

Po skończeniu pierwszej nowenny natychmiast rozpocząłem kolejną już tylko w intencji mojej żony. Niestety do przemiany mojej żony nie doszło i żona wyprowadziła się. Jednak owoców modlitwy widzę bardzo dużo. Otrzymałem ogromny dar męstwa, wiary i spokoju ducha. Ludzie którzy rozmiawiali ze mną na początku sierpnia i ostatnio dziwią się i są w szoku widząc jak sobie radzę. Ksiądz którego Maryja postawiła na mojej drodze ostatnio aż się rozpłakał widząc moją przemianę. Mimo, że nadal ze strony mojej żony doznaję wiele przykrości, a ze strony jej nowego partnera słyszę oszczerstwa nie mam do nich złych uczuć, czy nienawiści jak zdarzało się wcześniej. Potrafię się za nich modlić i wybaczam im wszystko co zrobili. Oczywiście jestem tylko człowiekiem i czasem rana którą mi zadali powoduje złe myśli czy słowa. Jednak staram się z tym walczyć. Zrozumiałem też, że: „Miłość to postawa. To nie uczucia podtrzymują miłość. To miłość podtrzymuje uczucia i sprawia, że nawet w obliczu bolesnych przeżyć jesteśmy w stanie kochać”.

Postanowiłem poświęcić bez względu na wszystko całe moje życie mojej żonie i synowi. Do końca życia będę modlił się za swoją żonę. Nie wiem czy to pomoże. Zastanawiam się dlaczego w jej przypadku jest coraz gorzej. Może źle się modlę. Staram się skupiać na modlitwie a nie na problemie, chociaż często jest bardzo trudno. Może Bóg nie może ingerować w wolną wolę mojej żony. Ostatnio od dobrej duszy otrzymałem książkę na temat aktu strzelistego: „Jezu, Ty się tym zajmij”. Zrozumiałem, że muszę poddać sie woli Bożej i nie myśleć co Bóg ma uczynić, aby mi pomóc. Być może za dużo z mojej strony intencji, a za mało poddania się woli Bożej.

Dużo osób wspierało i wspiera moją rodzinę modlitewnie. Bardzo za to dziękuję. Proszę o dalszą modlitwę szczególnie w intencji mojego 4-letniego synka, który jest największą ofiarą całej sytuacji. Oddaję i zawierzam swoją rodzinę niepokalanemu sercu Maryji.

„Nie rozpaczajcie, nie rozpaczajcie, nie rozpaczajcie, bo macie MARYJĘ!”

„Na koniec moje Niepokalane Serce zatriumfuje!”